تبیان: اولین مرحله گفتاری کودکان از تولد تا سه ماهگی توسط گریه های کودک بروز می کند . اگر گریه های کودک از ابتدای تولد تا سه ماهگی ضبط شود، مشخص می شود که گریه های اول تولد با گریه های سه ماهگی متفاوت است. این موضوع همان رشد گفتاری کودک است که در این مدت انجام گرفته است. بهترین زمان برای درمان گفتاری کودک در ماههای ابتدایی تولد است که مادران بایستی به آن توجه خاص داشته باشند.

علل اختلالات گفتاری:
لکنت زبان یکی از اختلالات گفتاری در کودکان است. از دیگر اختلالات گفتاری تلفظ نادرست کلمات توسط کودک است. البته عواملی مثل کم شنوایی ، وراثت ، فلج مغزی هم در مشکل گفتاری کودکان مؤثر است. شکاف کام و لب هم از دیگر موارد اختلال گفتاریست.

دکتر مهدی برائتی "گفتاردرمان گر " در این باره معتقد است تاخیر در تکلم یکی از اختلالات گفتاری در کودکان است که مهمترین علت آن را می‌توان فقر تکلم محیطی عنوان کرد، به این معنا که کودک در محیطی قرار داشته است که والدین و اطرافیان با او صحبت نکردند تا او بتواند صحبت کردن را بیاموزد. علاوه بر محیط نامناسب و به عبارتی فقر تکلم محیطی به عنوان یکی از عوامل تاخیر در تکلم، عوامل دوران بارداری همچون اضطراب، استرس و ناراحتی‌های روحی مادر، همچنین مشکلات جسمی وی می‌تواند بر روند رشد و به ویژه روند شروع تکلم کودک تاثیرگذار باشد. وی می گوید: صدمات حین زایمان همچون نرسیدن اکسیژن به مغز یا کم شدن اکسیژن، تشنج نوزاد موقع تولد، زردی بالا و … نیز می‌تواند عاملی برای بروز تاخیر در تکلم کودکان باشد. این گفتاردرمان همچنین در توصیه‌ای به خانواده‌هایی که با چنین مشکلات گفتاری با کودکان خود روبه‌رو هستند، گفت: خانواده‌هایی که علائمی از مشکلات گفتاری را در فرزندان خود که بالای ? تا ? سال هستند، مشاهده می‌کنند باید هر چه زودتر به متخصص مراجعه کنند و در این خصوص سهل انگاری نکنند، چرا که هیچ تضمینی برای برطرف شدن خود به خودی این بیماری در کودکان وجود ندارد و عدم توجه نیز می‌تواند عوارضی همچون پرخاشگری، عصبی شدن و … را برای کودکان به دنبال داشته باشد.



ازتصحیح اشتباهات گفتاری کودک با گفتن " نه" و گفتن اینکه اشتباه کرده است، اجتناب کنید.

کودکانی که به دلایل مختلف در کسب زبان گفتاری ناموفق می مانند نیازمند کمک ویژه ای در امر برقراری ارتباط با محیط خودشان هستند .موارد زیر راهنمایی است در جهت برقراری بهتر ارتباط با این کودکان :

نام اشیایی که در محیط هست را برای کودک بگوئید .

با تقلید صداها بازی های جالبی انجام دهید.

هر صدایی را که کودک تقلید می کند به عنوان گفتار بپذیرید اما هرگز از صحبت بچگانه جلوی کودک استفاده نکنید .

سعی کنید بفهمید کودک چه می خواهد بگوید به این ترتیب او مجبور نخواهد شد آنرا تکرار کند . سعی کنید او را تشویق کنید از بهترین کلماتی که می تواند استفاده کند .

کودک را تشویق کنید در حین بازی صداهای مختلفی تولید کند .

صداهای درستی که کودک تولید می کند تقلید کنید و سایر صداها را نیز تقلید کنید .

برای کودک داستان بخوانید اگر احساس می کنید تحمل آنرا دارد روی کلمات و اعمال مختلف تاکید کنید .

برای بازیهای گروهی اسباب بازیهای صدادار تهیه کنید .

بازی های گروهی را که مستلزم استفاده از کلمات و صداها است تشویق کنید .

کلمات وصداهایی که گفتن آن می تواند جالب باشد را مطرح کنید . با عکسهایی برای تماشا کردن یا گوش دادن به داستان ، صحبت کردن را لذت بخش کنید .

صحبت کردن ارادی کودک را تشویق کنید .

سعی کنید فکری را که کودک می خواهد بیان کند کشف کنید با اینکه در گفته های او اشتباهات زیادی ممکن است باش .

موقعیتهای را جور کنید که کودک در انجام اعمال کوچکی به شما کمک کند و هر کاری را که می کند توضیح دهید .

کارهای را کودک به طور روزمره انجام می دهد در غالب کلمات ساده برایش توضیح دهید . از کلماتی که نقش مرکزی در فعالیتهای او دارند استفاده کنید .

اسباب بازیهای بادی تهیه کنید بازیهایی انجام دهد که مستلزم استفاده از اندام گویای باشد .

وقتی عملی را انجام می دهد آن را با کلمات ساده توضیح دهید .

وقتی کودک نزدیک شماست از هر فرصتی برای صحبت کردن استفاده کنید . فرصت دهید تا گفته های شما را تقلید کند .

گفته های کودک را بسط دهید یک قاعده کلی این است که کلماتی که خود کودک بکار می برد را نگه داشته و کلماتی که حذف شده را به آن بیافزائید . مثال

کودک می گوید : نشسته دیوار

مادر می گوید : او روی دیوار نشسته

در انجام خواسته های کودک پیش دستی نکنید اجازه دهید کودک به گونه ای خواسته ی خود را ابراز کند .

ادای چهره باعث انگیزش کودک می شود .

از قرار دادن کودک در موقعیتی که در حد توانش نیست و ممکن است تلاش او را برای صحبت کردن با شکست مواجه کند، بپرهیزید.

برای کودک شعر و سرودهای کودکانه بخوانید و همراه با ترانه ها کف بزنید .

کاری کنید که در ساعت بیداری کودک در حوزه شنوایی چیزهای بیشتری بشنود .

کارهایی که باید از آن اجتناب شود:

تصحیح اشتباهات گفتاری کودک با گفتن " نه" و گفتن اینکه اشتباه کرده است.

صحبت در مورد اشکالات گفتاری کودک در حضور دیگران.

با حالات چهره یا بصورت کلامی نشان دادن اینکه گفته های کودک غلط است.

محروم کردن کودک از غذا یا مجازات کردن کودک بخاطر گفتار غلطی که دارد، گرفتن اسباب بازی و چیزهای دیگر برای اینکه او را وادار به صحبت کردن کنید.

قرار دادن کودک در موقعیتی که در حد توانش نیست و ممکن است تلاش او را برای صحبت کردن با شکست مواجه کند.

عصبانی شدن در مقابل گفتار غلط او.

اصرار کردن به کودک که صحبت کند و به وجود آوردن این احساس در او که چون صحبت نمی کند کمتر مورد قبول شماست.

صحبت کردن بدون انجام کاری ( بدون عمل )

زیاد صحبت کردن – چون باعث می شود که کودک فرصتی برای صحبت کردن پیدا نکند .

زیاد سوال کردن – به این ترتیب شما چیزی در اختیار کودک نمی گذارید از پرسیدن این چیه ؟ آن چیه ؟ کودک چیزی نمی آموزد .

استفاده از گفتار پیچیده – گفتار والدین باید کوتاه ، ساده ، عینی ( کلماتی استفاده شود که قابل دیدن باشد ) باشد .

بازیها را خیلی زود رها نکنید کودک باید به بازی عادت کند .

ایسنا: آمبلیوپی یا تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که باعث کاهش دید مرکزی در یک چشم به ظاهر سالم می‌شود. در این حالت گرچه ساختمان ظاهری چشم سالم است ‌اما دید چشم حتی با استفاده از عینک هم کامل نمی‌شود. زمانی که تکامل بینایی در یکی از چشم‌ها طبیعی و در چشم دیگر غیرطبیعی باشد، چشم مبتلا به ضعف بینایی، تنبل است. اگرچه در این بیماری معمولا یک چشم درگیر است، اما در برخی حالات ممکن است هر دو چشم به صورت همزمان تنبل باشند. تنبلی چشم در 2 تا 3 درصد از کودکان مشاهده می‌شود. بهترین زمان برای اصلاح این حالت دوران نوزادی یا اوایل کودکی است.

بینایی کودکان در چه زمانی باید ارزیابی شود؟
اگرچه نوزادان تازه متولد شده قادر به دیدن هستند، اما بینایی آنها در ماه‌های اول تولد، تکامل می‌یابد. در سال‌های اول کودکی، بینایی به سرعت کامل شده و در طی 9 سال اول زندگی، رشد بینایی کودک تکمیل می‌شود. برای دستیابی به دید طبیعی، تکامل همزمان دو چشم لازم است. توصیه شده است که بینایی تمام کودکان تا قبل از 3 سالگی توسط پزشک ارزیابی شود. بسیاری از پزشکان معاینه‌های چشم پزشکی را به عنوان بخشی از معاینه‌های معمول کودکان انجام می‌دهند و در صورت نیاز، کودک را به چشم پزشک معرفی می‌کنند. روش‌های نوین ارزیابی بینایی را در نوزادان و کودکان کم سن مقدور ساخته است. در صورت وجود سابقه خانوادگی ابتلا به «استرابیسم» یا «لوچی»، «آب مروارید» یا دیگر بیماری‌های جدی چشمی معاینه چشم‌ها در دوران نوزادی توصیه می‌شود.



علت تنبلی چشم چیست؟
تنبلی چشم در اثر اختلال در عملکرد طبیعی چشم‌ها و تکامل بینایی اتفاق می‌افتد. در بسیاری از موارد ممکن است علل مرتبط با تنبلی چشم ارثی باشند. علل تنبلی چشم به سه دسته عمده تقسیم می‌شود؛

- استرابیسم (لوچی)؛ تنبلی چشم اغلب به دنبال استرابیسم اتفاق می‌افتد. در استرابیسم یا انحراف چشم‌ها، کودک برای فرار از دوبینی از چشم بهتر خود استفاده می‌کند و در نتیجه چشم منحرف تکامل نمی‌یابد.

- عیوب انکساری: انواعی از اختلال‌های بینایی هستند که با تجویز عینک قابل اصلاح هستند. تنبلی چشم زمانی اتفاق می‌افتد که عیب انکساری شامل دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم در یک چشم (در زمانی که چشم دیگر سالم است) و یا در دو چشم (در حالی که اختلاف قابل توجهی بین دو چشم وجود دارد) وجود داشته باشد. در این حالت چشم بدتر تنبل می‌شود. وجود عیب انکساری شدید در دو چشم می‌تواند منجر به تنبلی هر دو چشم شود. تشخیص این نوع آمبلیوپی معمولا مشکل است؛ چرا که در این حالت ظاهر چشم‌ها طبیعی بوده و به نظر می‌رسد که دید کودک اشکالی نداشته باشد.

افتادگی پلک، آب مروارید، کدورت قرنیه و ... از جمله عوامل مسدود کننده مسیر بینایی هستند. این مشکل معمولا شدیدترین حالت آمبلیوپی را ایجاد می‌کند.

تنبلی چشم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص تنبلی چشم کار آسانی نیست؛ چرا که تا زمانی که کودک مشکل واضحی نداشته باشد و یا دچار انحراف واضح چشمی نباشد، والدین متوجه مشکل بینایی کودک نخواهند شد. تنبلی چشم بر اساس اختلاف قدرت بینایی بین دو چشم یا ضعف بینایی هر دو چشم تشخیص داده می‌شود. اندازه گیری قدرت بینایی در کودکان کم سن، کار مشکلی است. اما چشم پزشک با به کارگیری روش‌های خاصی از جمله بررسی چگونگی تمرکز و تعقیب کردن اشیاء توسط یک چشم در حالی که چشم دیگر پوشانده شده،‌ می‌تواند قدرت بینایی کودک را تخمین بزند. باید توجه داشت که ضعف بینایی در یک چشم همیشه به معنای تنبلی چشم نیست؛ چرا که ممکن است دید کودک با تجویز عینک اصلاح شود و یا اینکه سایر بیماری‌های چشمی مانند آب مروارید، عفونت‌ها، تومورها و یا سایر اختلال‌های داخل چشم مسئول کاهش بینایی باشند که اگر امکان درمان آنها وجود داشته باشد، دید کودک نیز اصلاح می‌شود.

برای اصلاح تنبلی چشم نیز کودک باید از چشم ضعیف‌تر خود استفاده کند که این حالت با قرار دادن پوشش بر روی چشم قوی‌تر به مدت چند هفته و یا چند ماه قابل انجام است. حتی زمانی که تنبلی اصلاح شد ممکن است به منظور جلوگیری از برگشت آن، استفاده از پوشش بر روی چشم سالم برای مدت‌ها ضروری باشد. قبل از درمان تنبلی چشم، درمان مشکلات چشمی زمینه‌ای الزامی است. نمونه این درمان‌ها شامل اصلاح عیوب انکساری توسط عینک و درمان آب مروارید با عمل جراحی است. شدت تنبلی چشم، سن کودک در زمان شروع درمان و علت به وجود آورنده آن از عوامل موثر در موفقیت درمان تنبلی چشم هستند.

عوارض ناشی از عدم درمان تنبلی چشم چیست؟
اگر تنبلی چشم اصلاح نشود، مشکلات زیادی رخ خواهد داد که ایجاد نقص بینایی شدید و دایمی در چشم تنبل، از بین رفتن دید سه بعدی، محرومیت از نعمت بینایی برای تمام عمر در صورت ابتلای چشم سالم به بیماری و یا آسیب جدی از مهم‌ترین آْنهاست.

نکات زیر را به خاطر بسپارید:
- اصولا کودکان تمایل به بستن چشم ندارند و از این کار امتناع می‌کنند، اما والدین باید کودک خود را متقاعد به انجام کاری کنند که به نفع وی است.

- پیگیری و دقت در اجرای دستورهای پزشک، از عوامل مهم در موفقیت درمان است.

- در صورت تشخیص و درمان به موقع تنبلی چشم، بینایی در اکثر کودکان بهبود می‌یابد.

- احتمال موفقیت در درمان تنبلی چشم ناشی از استرابیسم یا عیوب انکساری نابرابر در دو چشم، در 9 سال اول زندگی بیشتر است. معمولا بعد از گذشت این دوره زمانی، احتمال بهبود تنبلی چشم بسیار بعید است.

- درمان تنبلی چشم به علت انسداد مسیر بینایی مانند آب مروارید، فقط در صورتی موفقیت‌آمیز است که تشخیص و درمان علت زمینه‌ای آن در دو تا سه ماه اول زندگی صورت گیرد.

سلامت نیوز: صلاح‌الدین دلشاد افزود: آسیب کلیوی به دلیل بالا بودن فشار داخل مثانه و وجود مانع بر سر راه تخلیه ادرار را از مهمترین عوارض ناهنجاری "مثانه نوروژنیک " در کودکان است و برگشت ادرار از مثانه حالب و عفونت‌های ادراری از دیگر عوارض این ناهنجاری به شمار می‌رود. وی گفت: در بعضی از موارد ناهنجاری مثانه نوروژنیک، ادرار در مثانه جمع نمی‌شود و پس از خروج حالب به بیرون می‌ریزد چرا که هیچ مقاومتی سر راه آن وجود ندارد؛ کودکانی که با این مشکل مواجه هستند همیشه با مشکل روبه‌رو خواهند بود، از این رو باید با روش‌های مناسب بسته به شدت علائم درمان صورت گیرد.



این فوق تخصص جراحی کودکان در مورد نحوه درمان ناهنجاری مثانه نوروژنیک افزود: درمان این ناهنجاری وابسته به علائم متفاوت است البته باید به این نکته توجه کرد که سیستم عصبی معیوب مثانه را نمی‌توان تغییر یا اصلاح کرد بلکه عوارض این ناهنجاری نظیر بی‌اختیاری ادرار و عفونت ادراری باید درمان مناسب شود، تا از بروز آسیب به کلیه‌ها جلوگیری شود؛ در این شرایط ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی نیز پیش آید. اعصاب، پیغام‌ها را از مثانه به مغز برده و پس از آن مغز پیغام را به ماهیچه‌های مثانه برمی‌گرداند که آیا ادرار را نگه دارد یا خیر؛ در بیماری مثانه نوروژنیک به دلیل نقایص عصبی، هماهنگی عملی بین مثانه و دریچه خروجی ادرار وجود ندارد و منجر به فلج شدن مثانه می‌شود که این اشکال در مثانه را ناهنجاری مادرزادی "مثانه نوروژنیک " می‌نامند.

مهر: دکتر محبوبه فیروزکوهی افزود: بیش‌فعالی نوعی پرتحرکی ارثی است که بر اثر آن کودک رفتارهای خطرساز و ناگهانی انجام می‌دهد. وی ادامه داد: بیش فعالی در کودکان در سن پیش‌دبستانی قابل تشخیص‌تر است که بر اثر آن کودک طاقت منتظر ماندن را ندارد، صحبت دیگران را قطع می‌کند، به طور ناگهانی دیگران را هول می‌دهد و رفتارهای خطرناک دارد. فیروزکوهی گفت: این کودکان به دلیل شیطنت بی‌اندازه، از جانب پدر و مادر تنبیه و سرزنش می‌شوند و در محیط های اجتماعی به عنوان بچه بد شناخته می‌شوند.

وی فزود: کودکان بیش فعال به دلیل انجام رفتارهای ناگهانی، در دوست‌یابی با مشکل مواجه شده و اعتماد به نفس آنها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: در صورت عدم مراجعه به روانپزشک، این بیش فعالی تا سنین بزرگسالی ادامه می‌یابد و موجب افسردگی، مضطرب شدن و سلب اعتماد به نفس از فرد می‌شود.



وی به والدین توصیه کرد: به جای آنکه به تنبیه و سرزنش فرزند بیش فعال خود بپردازند رفتارهای خوب او را مورد توجه قرار داده و به او پاداش دهند. فیروزکوهی ادامه داد: با کودک درباره استعدادهایش صحبت و خواسته‌های خود را برای فرزندتان روشن کنید. وی به این نکته نیز اشاره کرد که 40 درصد بیش فعالان با درمان دارویی تا سنین نوجوانی درمان می‌شوند.

شهرزاد: بعضی وقتها کودکتان ممکن است دلش بخواهد کمی نقش بازی کند. اگر نخواهد به مهمانی بیاید یا روزهایی که نمیخواهد به مدرسه برود، شاید کمی هنرپیشه شود. آن هم هنرپیشه ای مریض... اگر بعضی وقتها به مریضی کودک خود مشکوک میشوید ، نکات زیر را به دقت مطالعه کنید. یک روز صبح اتفاقی فرزند دبستانی شما با آبریزش شدید بینی ، سرفه و ناله و زاری از خواب بیدار میشود، فکر میکنید اینقدر حالش بد است که نمیتواند مدرسه برود، سرماخورده، البته خودش اینطور میگوید، اما واقعا سرماخورده؟ آنفلوآنزا گرفته؟ عکس العمل شما به عنوان یک مادر یا پدر چه باید باشد؟ گاهی اوقات، واقعا علائم و عوارض سرماخوردگی و آنفلوآنزا را میبینید باید حتما فرزند خود را نزد پزشک ببرید، اما گاهی فهمیدن اینکه واقعا بیمار است یا نه کمی مشکل است ، ممکن است به نظر شما اصلا بیمار نباشد و شما قبل از اینکه سوپ مرغ را بار بگذارید، یا به رئیس خود تلفن کنید و بگویید امروز سرکار نمیروید، اول بخواهید از صحت بیماری فرزند خود مطمئن شوید. درست است، گاهی بچه ها برای اینکه توجه پدر و مادر خود را جلب کنند، خود را به مریضی میزنند. درروزهای تحصیلی تقریبا 10 درصد کودکان وانمود میکنند مریض هستند و فقط میخواهند مدرسه نروند. این مسئله گاهی اوقات مشکل آفرین میشود و باعث ناراحتی ، افسردگی و خشم کودکان میشود و حتی این حالت را برای آنها ایجاد میکند که برای همیشه از مدرسه رفتن بیزار شوند. حالا ببینم که والدین چگونه میتوانند متوجه شوند که فرزندشان واقعا مریض است یا خود را به مریضی میزند یعنی تمارض میکند.



سوابق دارویی و پزشکی او را بررسی کنید
علائم رایج آنفلوآنزا عبارتند از تب، خستگی شدید، بدن درد و سرفه های خشک. علائم سرماخوردگی کمی خفیف تر و شامل آبریزش بینی یا گرفتن بینی هستند. به عنوان اولین گام درجه حرارت بدن کودک خود را اندازه گیری کنید. دمای طبیعی بدن در افراد مختلف متفاوت است.

درصبح معمولا 37 درجه است اما تا ظهر و شب بیشتر میشود و تا انتهای روز به 38 درجه هم میرسد ، ولی بازهم طبیعی است. اما اگر دمای طبیعی بدن کودک بیش از 38/5 درجه باشد ، یعنی کودک شما تب دارد. لوزه و گلوی کودک را بررسی کنید. اغلب والدین حتی وقتی لوزه های کودک طبیعی است نیز احساس میکنند شرایط وخیمی دارد. پزشکان معتقدند لوزه های بیمار حالت و رنگی شبیه توت فرنگی یا گوشت همبرگر خام دارند.

به علایم تقلبی توجه کنید
معمولا علایم تقلبی پایداری ندارند. اگر نوجوان یا کودک شما مدام سرفه کرد اما تا یک لحظه از جلوی چشمان شما دور شد، رفت سراغ تلفن و بدون مکث مشغول صحبت با تلفن شد، به آن شک کنید. کودک وقتی بیمار است، معمولا حوصله تماشای تلویزیون را هم ندارد ، حتی اگر جلوی تلویزیون هم نشسته باشد مدام خمیازه میکشد و چرت میزند، اگر این حالت نبود و او خیلی سرحال پای تلویزیون نشسته بود، مطمئن شوید که تمارض میکند. اگر مرتبا از درد جاهای مختلف بدن شکایت کرد، به او مشکوک شوید. مثلا یک بار گفت سردرد دارم ، بعد فورا گفت پاهایم درد میکند و نیم ساعت بعد از دل درد شکایت کرد، بدانید یک جای کار ایراد دارد.

مشکل را ریشه یابی کنید
هروقت متوجه شدید فرزند شما خودش را به بیماری زده سعی کنید علت تمارض را شناسایی کنید. برخی از کودکان به خاطر تنبلی و فرار از مدرسه خود را به مریضی میزنند ، عده ای دیگر دنبال جلب توجه هستند، برخی هم چون میبینند دانش آموزان دیگر بیمار هستند و چند روزی مدرسه نمیآیند، میخواهند به این روش چندروزی در خانه استراحت کنند. اما در مورد برخی از کودکان مسئله کمی جدی تر میشود و فقط تنبلی و استراحت نیست، بلکه دلیل اصلی تمارض آنها انزجار از مدرسه است. از مدرسه خسته شده اند و با این حربه میخواهند مدرسه نروند. ترس و بروز خشم در مورد بزرگ جلوه دادن یک امتحان نیز میتواند یکی از دلایل رایج تمارض باشد. ممکن است یک درس یا امتحان برای آنها سخت باشد و به وسیله ای بخواهند از آن فرار کنند. افسردگی نیز میتواند یکی از دلایل تمارض کودک باشد.

وقتی مشکل را ریشه یابی کردید تصمیم درست بگیرید
کودکانی که در خانواده های بسیارتحصیلکرده زندگی میکنند و والدین شان توقع زیادی در زمینه تحصیلی از آنها دارند، بیشتر اضطراب و هراس دارند و بیشتر خود را به مریضی میزنند. کودکانی که در خانواده های بی نظم و بی مسئولیت زندگی میکنند، نیز بیشتر خود را به مریضی میزنند و رفتارهای نادرست را از والدین خود یاد می گیرند. مثلا اگر درخانواده ای والدین دائما از دردهای فیزیکی گله مند باشند، کودک نیز این رفتار را یاد میگیرد. اگر مادر روز قبل از حقوق گرفتن دائما از سردرد شکایت کند، ممکن است کودک نیز قبل از روز امتحان ریاضی از سردرد شکایت کند. بنابراین به جای رفتارهای اشتباه والدین باید سعی کنند به خود و کودکشان یاد دهند در شرایط خشم، اضطراب و افسردگی چگونه به مشکلات غلبه کنند و نگذارند دردهای روحی باعث تولید دردهای فیزیکی در آنها شود. اگر متوجه شوید که کودک شما واقعا بیمار نیست و خود را به مریضی زده است، رفتار نادرست او را تقویت نکنید، یعنی با یک کاسه سوپ وارد سالن نشوید و از او بخواهید سوپ بخورد. او می تواند برنامه موردعلاقه اش در تلویزیون را تماشا کند. با این رفتارها او خوشحال می شود از این که در خانه مانده است و خانه را به مدرسه ترجیح میدهد و شما با این رفتارها او را به تمارض تشویق میکنید. البته اگر کودک شما واقعا بیمار باشد، پختن سوپ مرغ و مراقبت از او در طول دوران بیماری بهترین رفتار است. درطول بیماری تمام تلاش خود را برای بهبودی سریع فرزندتان انجام دهید.

فارس: کیوان الچیان اظهار داشت: نوع میوه‌هایی که در فصل گرما مصرف می‌شود مانند گیلاس، زردآلو و هلو، استفاده از نوع غذاهای پرچرب و استفاده از بستنی،‌ فالوده و مواد غذایی خنک که گاهی اوقات در یخچال و فریزرهای مغازه‌داران می‌ماند و یخ‌ها آب می‌شود و دوباره یخ می‌بندد از دیگر عوامل ابتلا به اسهال است.

وی افزود: یخ‌زدن ماده غذایی و آب‌شدن آن موجب تغییراتی در ماده غذایی می‌شود به طوری که گاهی اوقات میکروب در آنها رشد می‌کند و میکروب سالمونلا شایع‌ترین عامل میکروبی است که باعث اسهال در بچه‌ها می‌شود.



این متخصص داخلی ادامه داد: متأسفانه برخی مردم در فصل گرما مواد غذایی مانند برنج پخته‌شده را شب تا صبح روی گاز نگهداری می‌کنند یا افرادی مواد غذایی را در یخچال نگهداری نمی‌کنند که این امر منجر به رشد باکتری می‌شود لذا توصیه می‌شود غذا را در مکان خنک نگهداری کنند.

وی گفت: توصیه می‌شود مردم به اندازه مصرف روزانه غذا تهیه کنند و حتی‌الامکان از غذاهای تازه استفاده کنند. از میوه‌های مانده پرهیز کنند چرا که دیده شده برخی‌ها میوه‌های کپک‌زده را برداشته و قسمت کپک آن را جدا می‌کنند و باقیمانده را مصرف می‌کنند در حالی که ریشه‌های کپک تا عمق آن میوه وارد می‌شود و فرد دچار بیماری می‌شود.

الچیان خاطرنشان کرد: والدین در فصول گرم، بچه‌ها را به طور مرتب از آب دادن محروم نکنند. چون از دست دادن مایعات برای آنها شایع‌ترین علت بیماری آنهاست. 70 درصد وزن بدن بچه‌ها مایع است و اگر یک کیلو آب از دست بدهند، 25 درصد حجم بدن یک بچه 3 تا 4 کیلویی از دست رفته و شدیداً وی را دچار عفونت می‌کند.

همشهری: جواب سئوال همه ما از بزرگترهایمان در مقابل اینکه، چرا آدامس را قورت ندهیم، این بود که آدامس در معده و روده می‌ماند و حتی ممکن است تا 7 سال هضم نشود.

حال آیا این تصور واقعیت دارد؟
آیا آدامس بر خلاف هر آنچه که ما وارد دهان می‌کنیم و بلافاصله هضم می‌شود، داخل بدن ما برای ماه ها و حتی سال ها می‌ماند؟

جواب این سئوال از نظر صدها پزشک منفی است. آنها معتقدند این امکان که آدامسی که شما قورت داده‌اید، برای سال ها در بدن شما باقی بماند، تصوری کاملا اشتباه است.



علت آن، همان راهی است که تمام غذاهای وارد شده به دهان شما طی می‌کنند تا هضم شوند. در واقع زمانی که شما آدامسی را قورت می‌دهید و وارد شکم شما می‌شود، در معده همان برخوردی با آن می‌شود که با سایر غذاها هم می‌شود.

آنزیم‌های بسیاری در معده وجود دارند که روی غذا ریخته می‌شوند تا اجزای آن را از هم جدا کرده و آن را به دیگر اعضای بدن برسانند. اجزای تشکیل دهنده غذا به محل‌های مناسب در بدن منتقل می‌شوند و باقی‌مانده آن هم که برای بدن مفید نیست، دفع می‌شود.

آدامس‌ها به طور کلی از چهار عنصر ساخته شده‌اند که همگی آنها در بدن ما قابل هضم هستند. طعم ‌دهنده‌های آدامس‌ها و شیرین‌کننده‌ها برای هضم هیچ مشکلی ندارند و فقط عنصر پایه ی (base) آدامس است که می‌تواند در بدن چسبندگی ایجاد کند.

پایه ساخت آدامس بر اساس مواد شیمیایی ترکیبی است و جویدن آن برای مدت طولانی می‌تواند ادامه یابد. علت آن هم ترکیباتی است که به آنزیم‌های داخل دهان اجازه نمی‌دهد که برای حل آن دست به کار شوند و آن را به راحتی در دهان از بین ببرند.

اما زمانی که آدامس قورت داده می‌شود، اوضاع کاملا تفاوت می‌کند. آنزیم‌های داخل معده و به طور کلی دستگاه گوارش، مسیری را طی می‌کنند که برای هضم هر غذای دیگری انجام می دهند.

وجود آدامس از حدود 7 هزار سال قبل تایید شده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد که از همان سال ها جویدن آدامس آغاز شده بوده است. آدامس‌های مدرن از حدود سال 1860 میلادی وارد بازار شدند و از همان زمان محبوبیت خود را علی رغم برخی مخالفت‌ها حفظ کردند.

علت اینکه گفته می‌شود آدامس خود را قورت ندهید آن است که هر چند وقت یک بار و در مواردی خاص، بیماری‌هایی در بدن دیده شده اند که علت اصلی آنها، قورت دادن آدامس و چسبیدن آن به دستگاه‌های گوارشی بوده است؛ به طور مثال در موردی خاص، پسر بچه 4 ساله‌ای که در طول هر روز بین 5 تا 7 آدامس را قورت داده بود، دچار بیماری شدیدی شد که پس از تحقیقات فراوان مشخص گردید در داخل بدن او توده ی بزرگی از آدامس های به هم چسبیده وجود دارد که سبب بیماری شده است.

اما با همه ی این توضیحات آنچه که مشخص است این است که آدامس‌ برای سال های طولانی یا همان 7 سالی که معمولا ما می‌شنویم، در بدن باقی نمی‌ماند. اما برای اینکه هیچ کودکی دچار بیماری مشابه مرض آن کودک 4 ساله نشود، بهتر است بگویید: آدامس داخل بدن هضم نمی‌شود!

ایسنا: دکتر فرید ایمان زاده متخصص کودکان و فوق تخصص گوارش افزود: دل دردهای کودکان یکی از مهمترین علل مراجعه به اورژانس ها، بیمارستان ها و مطب پزشکان اطفال و عمومی است. وی ضمن بیان مثالی از تعداد بسیاری از دل دردهای حاد و مزمن و علل آنها گفت: به طور کلی باید این سه مقوله که آیا درد از داخل دستگاه گوارش و یا خارج آن، حاد یا مزمن است و اینکه آیا نیاز به جراحی دارد یا خیر، مورد دقت قرار گیرد.

وی با بیان اینکه مجموعه‌ای ازموارد مذکورتوسط پزشکان متخصص و عمومی تشخیص داده می شود به والدین توصیه کرد که دردهای شکمی را جدی گرفته و از خود درمانی پرهیز شود.

مهر: دبیر همایش سالانه انجمن پزشکان کودکان ایران با اعلام اینکه سالانه هشت میلیون نفر در دنیا به سل مبتلا می‌شوند، گفت:‌ از این تعداد دو میلیون نفر جان خود را از دست می‌دهند که 450 هزار نفرشان را کودکان تشکیل می‌دهند.

دکتر محمدرضا بلورساز در حاشیه برگزاری همایش سالانه انجمن پزشکان کودکان ایران گفت: علایم سل در کودکان به صورت سرفه‌های طولانی مدت، تب، کاهش وزن، بی‌اشتهایی، تب ناشناخته و کاهش رشد شروع می‌شود. والدین باید به محض مشاهده این علایم در کودک به پزشک مراجعه کنند.



وی با اشاره به اینکه این بیماری به راحتی قابل تشخیص و قابل درمان است، گفت: به کمک تست تشخیص سل، رادیوگرافی از ریه و آزمایش از خلط و شیره معده می‌توان سل را تشخیص داد و اقدامات درمانی مناسب را به کار گرفت.

فوق تخصص بیماریهای عفونی و ریه کودکان با اشاره به اینکه مهمترین علت ابتلا به سل در کودکان تماس با فرد مبتلا به سل است، گفت: اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به سل ریوی باشد حتما باید کودکی که در آن خانواده زندگی می‌کند، آزمایش شود.

بلورساز افزود: با هر سرفه فرد مسلول حدود ده هزار ذره میکروب سل در فضا پخش می‌شود و همین امر خطر ابتلا به این بیماری را تا 100 در صد افزایش می‌دهد.

دبیر انجمن پزشکان کودکان ایران با اشاره به اینکه همایش امسال همزمان با صدمین سالگرد تولد دکتر محمد قریب و سی یکمین سال بزرگداشت دکتر قریب برگزار شده است، گفت: حدود 200 مقاله به این کنگره ارایه شده که تعدادی به صورت سخنرانی و تعدادی هم به صورت پوستر پذیرش شده است.

وی افزود: محور اصلی این کنگره سل کودکان، تب در کودکان و کاربرد آنتی بیوتیک‌ها در بیماری‌های عفونی و سل کودکان است.

دبیر انجمن پزشکان کودکان ایران با اشاره به اینکه 30 درصد مقالات ارایه شده به کنگره امسال پژوهشی است، گفت: در طی کنگره مقاله‌های پژوهشی مورد بررسی قرار می‌گیرد و یک مقاله برگزیده انتخاب می‌شود که به این مقاله برگزیده، جایزه‌ای با عنوان جایزه استاد دکتر سید احمد سیادتی اهدا می‌شود. بلورساز افزود: همچنین یک جایزه دیگر با عنوان جایزه استاد دکتر محمد قریب به یکی از اساتید پیشکسوت اهدا می‌شود.

همشهری: با توجه به اینکه برای پیشگیری از "نشانگان مرک ناگهانی نوزادان" به والدین توصیه می‌شود که برای آنها را به روی شکم نخواباند، و به پشت بخوابانند، در نتیجه پهن شدن سر نوزادان که به آن"nonsynostotic plagiocephaly" می‌گویند، افزوده شده است.

با توجه این که ایمنی نوزاد شما در صدر اولویت‌ها قرار دارد، شما باید همچنان نوزادتان را به پشت بخوابانید، هر چند که سرش به طور گذرا تغییر شکل پیدا کند. وقتی کودک شما به اندازه کافی بزرگ شد که خودش روی شکمش بچرخد، می‌توانید او به او اجازه دهید در این وضعیت بماند. اما حتی در این موقع هم باید او را در ابتدا به پشت بخوابانید.



برخی از موارد پهن‌شدن سر نوزاد نیاز به درمان دارد. برای درمان از وسیله‌ای به نام "باند جمجمه‌ای" استفاده می‌کنند، مانند یک کلاهخود کوچک روی سر نوزد گذاشته می‌شود. اما در بسیاری از نوزادان این عدم تقارن سر با رشد بیشتر سر و متحرک شدن بیشتر نوزاد خود به خود برطرف می‌شود.

یک علت دیگر ایجاد عدم تقارن سر نوزاد، ترجیح نوزاد به خوابیدن به یک طرف است.

بسیاری از نوزادن ترجیح می‌دهند به یک طرف بخوابند. در برخی از نوزادان ممکن است علت این امر، سفت بودن عضلات یک طرف گردن باشد، و متخصص اطفال ممکن است ورزش‌های کششی گردن برای حل این مشکل تجویز کند.

در موارد دیگر، این ترجیح نوزاد به گرداندن سر به یک طرف ممکن است به عوامل محیطی مربوط باشد. برای مثال، اغلب نوزادان به سمت صدای مادرشان برمی‌گردند. بنابراین اگر گهواره نوزاد در کنار تخت‌تان است، می‌توانید نوزاد را از آن طرف گهواره بخوابانید تا هنگامی که صدای شما را می‌شنود، سرش را در جهت مخالف هم بگرداند. صرف زمان زمان شیردادن نوزاد از سینه هم به پیشگیری از تغییر شکل سر نوزاد کمک می‌کند.

خبر خوب این است که اگر این مشکل را زود تشخیص دهند، یعنی هنگامی که سر نوزاد هنوز نرم و شکل پذیر است، انجام اقدامات ساده‌ای مانند آنهایی که در بال ذکر شد، در اغلب موراد موفقیت‌آمیز است.

همچنین باید در این مورد با متخصص اطفال مشورت کنید تا نوزاد را از لحاظ عوارض احتمالی زمینه‌‌ساز تغییر شکل سر او مورد بررسی قرار دارد.