تبیان: آیا فرزندتان هر روز ناخن هایش را با ولع به دندان می گیرد؟ جویدن ناخن نشانه ای از بیماری است که می تواند علل متفاوتی داشته باشد.

نگرانی های کوچک

پزشکان از آن با عنوان onchophagie"" یاد می کنند. یان اُلیوو، پزشک اطفال، توضیح می دهد که onchophagie"" همان جویدن ناخن هاست و این عادت در میان کودکان می تواند علل متفاوتی داشته باشد.

ضمناً می تواند تقلیدی هم باشد: کودک این عادت را در بزرگترهای اطرافش می بیند _ پدر، مادر، معلم_ و تصمیم می گیرد که رفتارها و حرکات آنها را تکرار کند، که در این مورد نگرانی وجود ندارد. همچنین این عادت می تواند به عنوان "نگرانی و اضطراب" از شرایط سخت و نگران کننده و اتفاقاتی که روزش را مختل می کند، تفسیر شود، اتفاقاتی مانند: ورود به مدرسه، طلاق، تولد یک خواهر یا برادر و... .

آلن بروییه، روانشناس بالینی، یادآور می شود که ناخن جویدن روشی برای بروز دادن نگرانی، عصبیت و احساس ناامنی کودک است. این ناخن جویدن کودک شبیه عادت و ررفتن با موها و یا بازی کردن با گوشش است.

راه حل ها

یان اُلیوو می گوید "ناخن جویدن" از هر نوعش که باشد، باید علتش را پیدا کرد. وی توصیه می کند که: کودک را به خاطر این رفتار تحت فشار نگذارید و در بین دیگران او را تحقیر نکنید: با این کار او در ناخوشی اش غرق می شود و این رفتار بحران های کوچک و نگرانی هایش را تشدید می کند. در این مواقع کودک نیاز دارد که به حرف هایش گوش داده شود.

باید بفهمید که چه چیزی آزارش می دهد. استفاده از پانسمان بر روی ناخن ها، استفاده از لاک های تلخ که تأثیر منصرف کننده دارند، می توانند مفید باشند. البته باید بدانید که فقط با گذشت زمان است که این عادت از بین می رود.

مشکلات احساس ناامنی

علی رغم تمام اتفاقاتی که می افتد، آرامش خود را حفظ کنید، زیرا گاهی اوقات همین اتفاقات بر مشکلات دامن می زند.

یان اُلیوو می گوید: ممکن است حس ناامنی اش شدیدتر شود و به ناخن جویدن هر روزه اش ادامه دهد تا جایی که دچار خونریزی و عفونت پوستی شود. در این حالت، او دائماً انگشت هایش را در دهان می کند، به حدی که تمام مدت مشغول است، حتی گاهی اوقات این کار مانع تمرکزش می شود. به عقیدۀ روانشناسان این عادت ناخوشایند، در این حالت قابل کنترل نیست و در بین کودکانی دیده می شود که تحت تنش و ناامنی هستند.

راه حل ها

آلن بروییه توضیح می دهد که در این حالت باید به کودک کمک کنید تا بتواند آنچه را که آزارش می دهد به زبان بیاورد، این کار اولین قدم در راستای تسلط بر خود است. در این شرایط، باید توسط یک پزشک اطفال یا روان درمانگر به کودک کمک کرد.

این فرد با ترتیب دادن گفتگوهای صمیمی بین کودک و والدین کمک می کند تا فرزندتان احساس ناامنی و نگرانی های درونی اش را بیرون بریزد.

این متخصص ادامه می دهد: چنین اقداماتی می تواند بر مشکلات و نگرانی های درون مدرسه مانند نمره های بد و هم زمان با آن از دست دادن اعتماد به نفس و همچنین مشکل در ارتباط با همکلاسی هایش نیز اثر بگذارد. خیلی مهم است که کودک از جانب والدینش خاطر جمع باشد. نه اقتدار خیلی زیاد و نه شوخی کردن، هیچ کدام به اندازۀ گوش دادن به کودک مؤثر و مفید نیست.

به طور خلاصه، چه باید کرد؟

_ به او کمک کنید تا با روش دیگری مانند ورزش یا بازی، نگرانی اش را بروز دهد.

_ از سرزنش هایی که ممکن است به اعتماد به نفسش لطمه بزند، پرهیز کنید. این سرزنش ها استرس اش را افزایش می دهد و باعث تشدید عادت ناخن جویدن می شود.

_ با اطمینان دادن به او، کمکش کنید تا این عادت را ترک کند.

_ دست هایش را با کارهای دستی مشغول کنید (دکوپاژ، طراحی، نقاشی و...).

شهرزاد: زایمان سزارین در واقع یک روش اورژانسی برای زایمان است. در حالت عادی از هر 5 زایمان در آمریکا و اروپا یکی به روش سزارین انجام می‌شود.

در تهران این نسبت برعکس است و از هر 5 زایمان، 4 تا به روش سزارین است. این نسبت در شهرهای کوچک، کمتر و نزدیکتر به عدد جهانی است.

اینکه در چند سال اخیر ناگهان زایمان سزارین چطور محبوب شد به چند عامل برمی‌گردد. اولی پایین بودن کیفیت سرویس‌های درمانی برای زایمان طبیعی بود که موجب می‌شد زنان یک جراحی تمیز و سریع را به گذراندن ساعت هایی سخت در بیمارستان، بدون همراهی یک آشنا (همسر یا مادر) و با بی توجهی عموم کادر درمانی ترجیح بدهند.

علاوه بر این، رسانه ها هم نقش مهمی داشتند. تصویری که از زایمان طبیعی در فیلم ها و سریالهای ما دیده می شود، تصویر زنی است که دارد جیغ میزند و از درد می میرد و هیچکس با او مهربان نیست. طبیعی است که در چنین شرایطی هر زنی از زایمان طبیعی بترسد.

عامل دیگر، ترجیح زایمان سزارین برای پزشکان و کادر بیمارستانی است. دستمزد پزشک متخصص در زایمان سزارین بسیار بالاست. سزارین زمان مشخصی دارد و پزشک یا ماما مجبور نیست نیمه های شب برای بیماری که ناگهان با درد آمده، خودش را به بیمارستان برساند.

کل زمان جراحی نیم ساعت بیشتر نیست و لازم نیست پرستار یا ماما چند ساعت بالای سر مادر بایستند. همه اینها باعث می شود اغلب بیمارستان ها سزارین را به زایمان طبیعی ترجیح بدهند، تا جایی که بعضی از بیمارستانهای خصوصی در تهران اصلا زایمان طبیعی انجام نمی دهند.

نقش اول: پزشکپزشک متخصص زنان نقش اول را دارد و تبحر اوست که تعیین کننده سختی یا راحتی زایمان است.وزن تقریبی بچهکمتر از زایمان طبیعی است، چون معمولا حدود هفته 38 یا 39 سزارین انجام می شود و جنین فرصت کمتری برای رشد دارد.فایده هازمانش مشخص است و لازم نیست 2-3 هفته آخر را به حالت آماده باش بگذرانید. معمولا هم جراحی صبح زود است و مشکل نیمه شب و ترافیک و این چیزها ندارد. اینطوری همه چیز را میتوانید از قبل آماده کنید.قبل از زایمان و حین آن دردی ندارد.اندام تناسلی بخیه نمی خورد.عوارض احتمالیبسته به نوع بی حسی در سزارین، ممکن است عوارض متفاوتی را تجربه کنید، که اینها مهم ترین هایشان است:جای برش و بخیه برای همیشه روی شکم تان میماند و ممکن است برای تمام عمرتان دچار عارضه هایی مثل بی حسی در محل بخیه یا دردهای مبهم زیر بخیه شوید.خونریزی حین زایمان علاوه بر خونریزی طبیعی بعد از زایمان می تواند شما را بسیار ضعیف کند.بیهوشی یا بی حسی اسپاینال (از کمر) می تواند عوارضی داشته باشد.درد شدید بعد از زایمان از چند ساعت بعد تا چند روز بعد می تواند زن را به کل زمین گیر کند. مصرف مسکن زیاد هم به علت شیردهی درست نیست.از همه مهمتر این که شیردهی به نوزاد در روزهای اول کاملا دردناک و سخت خواهد بود و در صورت بی علاقگی به شیردهی ممکن است نوزاد کلا شیر مادر را پس بزند.انواعبی حسی نخاعی(اسپاینال): در حال حاضر بهترین گزینه برای سزارین همین است. در این شیوه شما تنها از کمر به پایین بی حس هستید و در بدو تولد فرزندتان به هوش هستید.شیوه بی حسی شبیه اپیدورال است با این تفاوت که ماده مصرفی متفاوت است و محل تزریق نیز بالاتر از اپیدورال است. کسانی که مشکل دیسک کمر داشته باشند، نمی توانند از این شیوه استفاده کنند.بیهوشی عمومی: این شیوه که تا چند سال پیش شیوه اصلی سزارین بود، الان دیگر کمتر استفاده می شود. عوارض شدید بیهوشی عمومی (اختلالات حافظه، حالت تهوع، سردردهای شدید و آثای مغزی دائمی) باعث شده که کمتر کسی به سراغ این شیوه برود.اگرچه در موارد منع شیوه های دیگر زایمان یا برای کسانی که دچار ترس بسیار شدید از زایمان هستند، این شیوه تنها شیوه کارآمد است.برای چه کسی مناسب است؟کسانی که به هر دلیل (اعم از ترس یا نبودن امکانات مناسب زایمان طبیعی) دوست ندارند زایمان طبیعی داشته باشند.کسانی که قبلا یک سزارین داشته اند.کسانی که جزو موارد منع زایمان طبیعی هستند.