شهرزاد: بعضی وقتها کودکتان ممکن است دلش بخواهد کمی نقش بازی کند. اگر نخواهد به مهمانی بیاید یا روزهایی که نمیخواهد به مدرسه برود، شاید کمی هنرپیشه شود. آن هم هنرپیشه ای مریض... اگر بعضی وقتها به مریضی کودک خود مشکوک میشوید ، نکات زیر را به دقت مطالعه کنید. یک روز صبح اتفاقی فرزند دبستانی شما با آبریزش شدید بینی ، سرفه و ناله و زاری از خواب بیدار میشود، فکر میکنید اینقدر حالش بد است که نمیتواند مدرسه برود، سرماخورده، البته خودش اینطور میگوید، اما واقعا سرماخورده؟ آنفلوآنزا گرفته؟ عکس العمل شما به عنوان یک مادر یا پدر چه باید باشد؟ گاهی اوقات، واقعا علائم و عوارض سرماخوردگی و آنفلوآنزا را میبینید باید حتما فرزند خود را نزد پزشک ببرید، اما گاهی فهمیدن اینکه واقعا بیمار است یا نه کمی مشکل است ، ممکن است به نظر شما اصلا بیمار نباشد و شما قبل از اینکه سوپ مرغ را بار بگذارید، یا به رئیس خود تلفن کنید و بگویید امروز سرکار نمیروید، اول بخواهید از صحت بیماری فرزند خود مطمئن شوید. درست است، گاهی بچه ها برای اینکه توجه پدر و مادر خود را جلب کنند، خود را به مریضی میزنند. درروزهای تحصیلی تقریبا 10 درصد کودکان وانمود میکنند مریض هستند و فقط میخواهند مدرسه نروند. این مسئله گاهی اوقات مشکل آفرین میشود و باعث ناراحتی ، افسردگی و خشم کودکان میشود و حتی این حالت را برای آنها ایجاد میکند که برای همیشه از مدرسه رفتن بیزار شوند. حالا ببینم که والدین چگونه میتوانند متوجه شوند که فرزندشان واقعا مریض است یا خود را به مریضی میزند یعنی تمارض میکند.



سوابق دارویی و پزشکی او را بررسی کنید
علائم رایج آنفلوآنزا عبارتند از تب، خستگی شدید، بدن درد و سرفه های خشک. علائم سرماخوردگی کمی خفیف تر و شامل آبریزش بینی یا گرفتن بینی هستند. به عنوان اولین گام درجه حرارت بدن کودک خود را اندازه گیری کنید. دمای طبیعی بدن در افراد مختلف متفاوت است.

درصبح معمولا 37 درجه است اما تا ظهر و شب بیشتر میشود و تا انتهای روز به 38 درجه هم میرسد ، ولی بازهم طبیعی است. اما اگر دمای طبیعی بدن کودک بیش از 38/5 درجه باشد ، یعنی کودک شما تب دارد. لوزه و گلوی کودک را بررسی کنید. اغلب والدین حتی وقتی لوزه های کودک طبیعی است نیز احساس میکنند شرایط وخیمی دارد. پزشکان معتقدند لوزه های بیمار حالت و رنگی شبیه توت فرنگی یا گوشت همبرگر خام دارند.

به علایم تقلبی توجه کنید
معمولا علایم تقلبی پایداری ندارند. اگر نوجوان یا کودک شما مدام سرفه کرد اما تا یک لحظه از جلوی چشمان شما دور شد، رفت سراغ تلفن و بدون مکث مشغول صحبت با تلفن شد، به آن شک کنید. کودک وقتی بیمار است، معمولا حوصله تماشای تلویزیون را هم ندارد ، حتی اگر جلوی تلویزیون هم نشسته باشد مدام خمیازه میکشد و چرت میزند، اگر این حالت نبود و او خیلی سرحال پای تلویزیون نشسته بود، مطمئن شوید که تمارض میکند. اگر مرتبا از درد جاهای مختلف بدن شکایت کرد، به او مشکوک شوید. مثلا یک بار گفت سردرد دارم ، بعد فورا گفت پاهایم درد میکند و نیم ساعت بعد از دل درد شکایت کرد، بدانید یک جای کار ایراد دارد.

مشکل را ریشه یابی کنید
هروقت متوجه شدید فرزند شما خودش را به بیماری زده سعی کنید علت تمارض را شناسایی کنید. برخی از کودکان به خاطر تنبلی و فرار از مدرسه خود را به مریضی میزنند ، عده ای دیگر دنبال جلب توجه هستند، برخی هم چون میبینند دانش آموزان دیگر بیمار هستند و چند روزی مدرسه نمیآیند، میخواهند به این روش چندروزی در خانه استراحت کنند. اما در مورد برخی از کودکان مسئله کمی جدی تر میشود و فقط تنبلی و استراحت نیست، بلکه دلیل اصلی تمارض آنها انزجار از مدرسه است. از مدرسه خسته شده اند و با این حربه میخواهند مدرسه نروند. ترس و بروز خشم در مورد بزرگ جلوه دادن یک امتحان نیز میتواند یکی از دلایل رایج تمارض باشد. ممکن است یک درس یا امتحان برای آنها سخت باشد و به وسیله ای بخواهند از آن فرار کنند. افسردگی نیز میتواند یکی از دلایل تمارض کودک باشد.

وقتی مشکل را ریشه یابی کردید تصمیم درست بگیرید
کودکانی که در خانواده های بسیارتحصیلکرده زندگی میکنند و والدین شان توقع زیادی در زمینه تحصیلی از آنها دارند، بیشتر اضطراب و هراس دارند و بیشتر خود را به مریضی میزنند. کودکانی که در خانواده های بی نظم و بی مسئولیت زندگی میکنند، نیز بیشتر خود را به مریضی میزنند و رفتارهای نادرست را از والدین خود یاد می گیرند. مثلا اگر درخانواده ای والدین دائما از دردهای فیزیکی گله مند باشند، کودک نیز این رفتار را یاد میگیرد. اگر مادر روز قبل از حقوق گرفتن دائما از سردرد شکایت کند، ممکن است کودک نیز قبل از روز امتحان ریاضی از سردرد شکایت کند. بنابراین به جای رفتارهای اشتباه والدین باید سعی کنند به خود و کودکشان یاد دهند در شرایط خشم، اضطراب و افسردگی چگونه به مشکلات غلبه کنند و نگذارند دردهای روحی باعث تولید دردهای فیزیکی در آنها شود. اگر متوجه شوید که کودک شما واقعا بیمار نیست و خود را به مریضی زده است، رفتار نادرست او را تقویت نکنید، یعنی با یک کاسه سوپ وارد سالن نشوید و از او بخواهید سوپ بخورد. او می تواند برنامه موردعلاقه اش در تلویزیون را تماشا کند. با این رفتارها او خوشحال می شود از این که در خانه مانده است و خانه را به مدرسه ترجیح میدهد و شما با این رفتارها او را به تمارض تشویق میکنید. البته اگر کودک شما واقعا بیمار باشد، پختن سوپ مرغ و مراقبت از او در طول دوران بیماری بهترین رفتار است. درطول بیماری تمام تلاش خود را برای بهبودی سریع فرزندتان انجام دهید.

همشهری: جواب سئوال همه ما از بزرگترهایمان در مقابل اینکه، چرا آدامس را قورت ندهیم، این بود که آدامس در معده و روده می‌ماند و حتی ممکن است تا 7 سال هضم نشود.

حال آیا این تصور واقعیت دارد؟
آیا آدامس بر خلاف هر آنچه که ما وارد دهان می‌کنیم و بلافاصله هضم می‌شود، داخل بدن ما برای ماه ها و حتی سال ها می‌ماند؟

جواب این سئوال از نظر صدها پزشک منفی است. آنها معتقدند این امکان که آدامسی که شما قورت داده‌اید، برای سال ها در بدن شما باقی بماند، تصوری کاملا اشتباه است.



علت آن، همان راهی است که تمام غذاهای وارد شده به دهان شما طی می‌کنند تا هضم شوند. در واقع زمانی که شما آدامسی را قورت می‌دهید و وارد شکم شما می‌شود، در معده همان برخوردی با آن می‌شود که با سایر غذاها هم می‌شود.

آنزیم‌های بسیاری در معده وجود دارند که روی غذا ریخته می‌شوند تا اجزای آن را از هم جدا کرده و آن را به دیگر اعضای بدن برسانند. اجزای تشکیل دهنده غذا به محل‌های مناسب در بدن منتقل می‌شوند و باقی‌مانده آن هم که برای بدن مفید نیست، دفع می‌شود.

آدامس‌ها به طور کلی از چهار عنصر ساخته شده‌اند که همگی آنها در بدن ما قابل هضم هستند. طعم ‌دهنده‌های آدامس‌ها و شیرین‌کننده‌ها برای هضم هیچ مشکلی ندارند و فقط عنصر پایه ی (base) آدامس است که می‌تواند در بدن چسبندگی ایجاد کند.

پایه ساخت آدامس بر اساس مواد شیمیایی ترکیبی است و جویدن آن برای مدت طولانی می‌تواند ادامه یابد. علت آن هم ترکیباتی است که به آنزیم‌های داخل دهان اجازه نمی‌دهد که برای حل آن دست به کار شوند و آن را به راحتی در دهان از بین ببرند.

اما زمانی که آدامس قورت داده می‌شود، اوضاع کاملا تفاوت می‌کند. آنزیم‌های داخل معده و به طور کلی دستگاه گوارش، مسیری را طی می‌کنند که برای هضم هر غذای دیگری انجام می دهند.

وجود آدامس از حدود 7 هزار سال قبل تایید شده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد که از همان سال ها جویدن آدامس آغاز شده بوده است. آدامس‌های مدرن از حدود سال 1860 میلادی وارد بازار شدند و از همان زمان محبوبیت خود را علی رغم برخی مخالفت‌ها حفظ کردند.

علت اینکه گفته می‌شود آدامس خود را قورت ندهید آن است که هر چند وقت یک بار و در مواردی خاص، بیماری‌هایی در بدن دیده شده اند که علت اصلی آنها، قورت دادن آدامس و چسبیدن آن به دستگاه‌های گوارشی بوده است؛ به طور مثال در موردی خاص، پسر بچه 4 ساله‌ای که در طول هر روز بین 5 تا 7 آدامس را قورت داده بود، دچار بیماری شدیدی شد که پس از تحقیقات فراوان مشخص گردید در داخل بدن او توده ی بزرگی از آدامس های به هم چسبیده وجود دارد که سبب بیماری شده است.

اما با همه ی این توضیحات آنچه که مشخص است این است که آدامس‌ برای سال های طولانی یا همان 7 سالی که معمولا ما می‌شنویم، در بدن باقی نمی‌ماند. اما برای اینکه هیچ کودکی دچار بیماری مشابه مرض آن کودک 4 ساله نشود، بهتر است بگویید: آدامس داخل بدن هضم نمی‌شود!

ایسنا: دکتر فرید ایمان زاده متخصص کودکان و فوق تخصص گوارش افزود: دل دردهای کودکان یکی از مهمترین علل مراجعه به اورژانس ها، بیمارستان ها و مطب پزشکان اطفال و عمومی است. وی ضمن بیان مثالی از تعداد بسیاری از دل دردهای حاد و مزمن و علل آنها گفت: به طور کلی باید این سه مقوله که آیا درد از داخل دستگاه گوارش و یا خارج آن، حاد یا مزمن است و اینکه آیا نیاز به جراحی دارد یا خیر، مورد دقت قرار گیرد.

وی با بیان اینکه مجموعه‌ای ازموارد مذکورتوسط پزشکان متخصص و عمومی تشخیص داده می شود به والدین توصیه کرد که دردهای شکمی را جدی گرفته و از خود درمانی پرهیز شود.