loading...
اطفال و کودکان
admin بازدید : 46 شنبه 27 تیر 1394 نظرات (0)
سلامت نیوز: دکتر سید محمدرضا صدرعاملی متخصص روانپزشکی گفت: در کودکان نرمال معمولاً رفتارهای کنجکاوانه نسبتاً کمتر دیده می شود. رفتار جنسی با سن رابطه عکس دارد و در کل بیشترین تکرار آن، هم در دختران و هم در پسران، در سن 5 سالگی است. بعد از این سن، رفتارهای جنسی بارز در هر دو جنس کاهش پیدا می کند. به نظر نمی رسد که این کاهش همواره ادامه داشته باشد، اما احتمالاً در این مراحل اتفاق می افتد: سنین پیش از مدرسه (5 - 2 سالگی) ، اواسط دوران کودکی (9 - 6 سالگی) و بلوغ (12 - 10 سالگی) . علت ایجاد این مسأله مربوط می شود به اجتماعی شدن فرد و اینکه یک نوزاد یاد می گیرد که خود را با فرهنگ و جامعه تطابق دهد.

وی همچنین افزود: بنابراین خود ارضایی کودکان یک رفتار شایع و وابسته به سن محسوب می شود و می توان خودارضایی بارز کودکان را در سنین 5 - 2 سالگی نرمال دانست، اما با افزایش سن باید این رفتار کاهش پیدا کند. اوادامه داد: در ارتباط خودارضایی دوران کودکی با اختلالات رشدی و روانی می توان گفت خود ارضایی کودکان در وهله ی اول یک رفتار مرتبط با رشد سنی است. لیکن در بچه هایی که دارای مشکلات همراه هستند، تمایل به نواحی تناسلی زود تر از حد انتظار ایجاد می شود. گاهی اوقات به نظر می رسد که خودارضایی کودکان دارای یک عملکرد است، یعنی دارای یک مکانیسمی است تا کودک از پس هیجانات منفی خود برآید.



وی افزود: بچه های دچار مشکلات رفتاری و احساسی جدی تمایل دارند که شمار وسیعی از رفتار ها را از خود نشان بدهند، که این شامل رفتار جنسی افراطی هم می شود .محققین به پزشکانی که با رفتار های جنسی غیر معمول در بچه ها مانند: دخول به زور، رفتار های جنسی تهاجمی یا افراطی روبرو می شوند توصیه می کنند که به دنبال یک مشکل روحی یا رفتاری اساسی در آن کودک باشند. اواظهار داشت: به هر حال، تا کنون هیچ مطالعه ای در جهت ارزیابی ارتباط بین خود ارضایی کودکان واختلالات روانی صورت نگرفته است و این نکته ی مهمی محسوب می شود، چون این امکان وجود دارد که یک رفتار جنسی از دوران کودکی تا بزرگسالی پایدار باقی بماند وحتی منجر به جرم های جنسی شود. اختلالات عصبی یا روانی همراه به عنوان مثال شخصیت دچار وسواس فکری یا وسواس رفتاری می تواند باعث رشدو گسترش رفتار جنسی مشکوک درشخص شود. چه هایی که دچاراوتیسم یا عقب افتادگی ذهنی هستند، بیشتر مستعد به رفتار های خود تحریکی هستند.

تشخیص خود ارضایی کودکان:
تشخیص خود ارضایی مخصوصاً در بچه های کوچک خیلی سخت است. وقتی والدین به دنبال اطلاعاتی راجع به رفتارهای عجیب کودک خود هستند، باید خودارضایی را در تشخیص های افتراقی خود قرار داد. یک مصاحبه ی دقیق راجع به رفتار های کودک توسط پزشک و ضبط ویدئویی آن می تواند تشخیص را تعیین کند و مانع از اضطراب والدین وبررسی های غیر ضروری در کودک شود. یکی از مهمترین علائم خود ارضایی کودکان این است که اگر حواس کودک را پرت کنیم ، دست از عمل خود بر می دارد .. به محض آنکه تشخیص خود ارضایی در یک کودک گذاشته شد ، باید به دنبال هدف کودک از انجام این رفتار بود. دکتر سید محمدرضا صدرعاملی متخصص روانپزشکی علل خودارضایی در کودکان را ازجنبه های گوناگون موردبررسی قرار میدهد:

1- مشکلات طبی که کودک را مستعد ابتلا به خودارضایی می کند ، مثلاً :مشکلات خواب ، شیر خوردن ناکافی ، مشکلات تناسلی - ادراری و غیره باید مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد.

2- چنانچه خودارضایی آشکار کودک با سن او نا متناسب باشد، پزشک باید علت آنکه چرا کودک هنوز با قوانین جامعه تطابق پیدا نکرده است و اجتماعی نشده است را مشخص کند:

آیا یک مشکل آموزشی وجود دارد؟ آیا والدین به کودک خود آموزش میدهند که چطور یک رفتار جامعه پسند داشته باشد؟ آیا والدین به کودک خود آموزش جنسی میدهند؟آیا سن تقویمی کودک با سن عقلی او متناسب است؟آیا دلیلی وجود دارد که کودک رفتار اجتماعی مناسب را درک نکند؟ و یا دلیلی وجود دارد که کودک برای ابتلا به رفتارهای وسواسی مستعدتر باشد؟3- ارزیابی تعلیمات وشرایط خانواده: زمانی که خودارضایی کودکان به دنبال استرس های محیطی ایجاد می شود، یعنی خود ارضایی می تواند روشی برای از بین بردن احساسات منفی فرد باشد. روان درمانی می تواند روش مناسبی برای والدین باشد تا به وسیله ی آن به کودک خود کمک کنند که بتواند از راه دیگری بر احساسات منفی خود غلبه کند. (مثلاً در زمان اضطراب ، عصبانیت وناراحتی)

- زمانی که کودک بی حوصله است و به خود ارضایی رو می آورد، می توان از اسباب بازی ها و فعالیت های جالب و آموزشی استفاده کرد.

4- بهتر است کودکی که دچار خودارضایی به همراه سایر مشکلات روحی و رفتاری است و یا کودک خودارضایی که عملکرد خوبی ندارد (مثلاً در مدرسه، جامعه وغیره ) به یک روانشناس ویا روان درمانگر ارجاع شود.
admin بازدید : 36 جمعه 19 تیر 1394 نظرات (0)
شهرزاد: تنها با چند تکنیک میتوانید به کودک خود کمک کنید تا بر ترس خود از دکتر غلبه کند.هیچ تعجبی ندارد که کودکان کم سن و سال گاهی از سر زدن به مطب پزشک بترسند. بسیاری از بزرگسالان هم از مراجعه به پزشک وحشت دارند.سعی کنید ترس خود از دکتر را به کودک منتقل نکنید. کودک شما احتمالا به اندازه کافی آنقدر به مطب دکتر رفته که با آمپول آشنایی داشته باشد!با کمی درک، همدردی و به کارگیری تکنیک های زیر میتوانید به کودک کمک کنید بر ترس خود غلبه کرده و احساس راحتی کند.

کودک را برای مراجعه به پزشک همراهی کنید
زمانی که کودک متوجه می شود که حتی آدم بزرگها هم باید به سراغ دکتر بروند، خود را تافته جدا بافته نمی داند. اگر کودک بداند که از مراجعه به پزشک چه انتظاری دارد، دفعه بعد احساس خوبی خواهد داشت.

کاری کنید کودک احساس راحتی کند
یک وسیله نرم و راحت مانند پتو یا عروسک پشمالوی مورد علاقه کودک را همراه بیاورید. اگر سن و سال کودک اجازه میدهد، بگذارید خودش تصمیم بگیرد برای ویزیت دکتر چه لباسی بپوشد. حتی به او پیشنهاد کنید با خودش چیزی بیاورد (کتاب مورد علاقه، گلی از باغچه منزل و غیره) تا آن را به دکتر نشان دهد.



بر نکات مثبت تاکید کنید
وقتی نگران و مضطرب هستید، کودک این را احساس می کند. بنابراین سعی کنید آرام و مطمئن باشید. اگر آرام و خونسرد باشید، احتمال آرام شدن کودک نیز بیشتر می شود. زمانی که درباره دکتر صحبت می کنید، لحن مثبتی داشته باشید و هیجان زده نشوید.

برای بعد از ویزیت، برنامه هایی ترتیب دهید
به کودک خود قول چیزی را بعد از ویزیت دکتر بدهید. برای رفتن به شهربازی، خوردن بستنی یا سر زدن به یک دوست، به عنوان سرگرمی بعد از مراجعه به پزشک برنامه ریزی کنید.

به کودک خود آموزش دهید
به دنبال کتابها و DVD هایی با موضوع دکتر و معاینه بیماران باشید. به این ترتیب کودک می تواند کودکان دیگری را نیز که همان احساس مشابه را دارند بشناسد. خیلی فنی صحبت نکنید، خیلی ساده توضیح دهید که هر کودکی باید دکتر برود و اشاره کنید که دکتر آدم خوبی است که کودکان را ایمن و تندرست نگه می دارد.

با دکتر صحبت کنید
با کمک پزشک، ترس های کودک و نحوه تسکین آنها را بشناسید. یک پزشک خوب باید موقعیت شما را درک کند (کارش این است، سر و کله زدن با کودکان!) اگر او آنطور که شما انتظار دارید، نگران نبود یا نسبت به نیازهای کودک شما حساسیت نشان نداد، باید به فکر تغییر پزشک کودک خود باشید. زمانی که کودک شما میپذیرد دکتر رفتن، بخشی از زندگی روزانه و عادی است، بر ترس خود غلبه می کند. او به کمک شما می فهمد که مراجعه به پزشک فقط برای شادی و تندرستی است.

درباره این موضوع صحبت کنید
با پزشک در مطب گفت وگوی خودمانی داشته باشید. بگویید که پرسنل آنجا چقدر خوب هستند، چه کتابها و اسباب بازیهای خوبی در اتاق انتظار است و بعد از معاینه چه جایزه هایی به کودک داده می شود.

عصبانی نشوید
از دست کودک خود ناراحت نشوید. یادتان باشد کودک شما ترسیده و دچار تردید شده است. به او بگویید که اشکال ندارد گریه کند اما مهم است که بی حرکت در کنار دکتر بنشیند وگرنه معاینه او بیشتر طول می کشد.

نقش دکتر را بازی کنید
نقش بازی کردن برای کودک مضطرب، معجزه میکند. یک جعبه اسباب بازی از ابزار پزشکی بخرید و کودک را تشویق کنید به کمک شما و عروسک هایش، دکتر بازی کند. ببینید چه چیزهایی موجب می شوند کودک در مدت زمان معاینه احساس راحتی کند.
admin بازدید : 46 چهارشنبه 17 تیر 1394 نظرات (0)
سلامت نیوز: صلاح‌الدین دلشاد افزود: آسیب کلیوی به دلیل بالا بودن فشار داخل مثانه و وجود مانع بر سر راه تخلیه ادرار را از مهمترین عوارض ناهنجاری "مثانه نوروژنیک " در کودکان است و برگشت ادرار از مثانه حالب و عفونت‌های ادراری از دیگر عوارض این ناهنجاری به شمار می‌رود. وی گفت: در بعضی از موارد ناهنجاری مثانه نوروژنیک، ادرار در مثانه جمع نمی‌شود و پس از خروج حالب به بیرون می‌ریزد چرا که هیچ مقاومتی سر راه آن وجود ندارد؛ کودکانی که با این مشکل مواجه هستند همیشه با مشکل روبه‌رو خواهند بود، از این رو باید با روش‌های مناسب بسته به شدت علائم درمان صورت گیرد.



این فوق تخصص جراحی کودکان در مورد نحوه درمان ناهنجاری مثانه نوروژنیک افزود: درمان این ناهنجاری وابسته به علائم متفاوت است البته باید به این نکته توجه کرد که سیستم عصبی معیوب مثانه را نمی‌توان تغییر یا اصلاح کرد بلکه عوارض این ناهنجاری نظیر بی‌اختیاری ادرار و عفونت ادراری باید درمان مناسب شود، تا از بروز آسیب به کلیه‌ها جلوگیری شود؛ در این شرایط ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی نیز پیش آید. اعصاب، پیغام‌ها را از مثانه به مغز برده و پس از آن مغز پیغام را به ماهیچه‌های مثانه برمی‌گرداند که آیا ادرار را نگه دارد یا خیر؛ در بیماری مثانه نوروژنیک به دلیل نقایص عصبی، هماهنگی عملی بین مثانه و دریچه خروجی ادرار وجود ندارد و منجر به فلج شدن مثانه می‌شود که این اشکال در مثانه را ناهنجاری مادرزادی "مثانه نوروژنیک " می‌نامند.
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 146
  • کل نظرات : 5
  • افراد آنلاین : 118
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 117
  • آی پی دیروز : 214
  • بازدید امروز : 135
  • باردید دیروز : 331
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 466
  • بازدید ماه : 466
  • بازدید سال : 2,671
  • بازدید کلی : 19,127