سلامت نیوز: رئیس اداره پیشگیری از حوادث وزارت بهداشت توصیه کرد: والدین باید علاوه بر توجه به تغذیه و پوشاک کودک و انجام به موقع واکسیناسیون، در فکر تدارک و مناسب‌سازی محیطی ایمن برای رشد و تکامل کودکان خود باشند. دکتر مشیانه حدادی، ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: والدین علاوه بر آن که الگوهای کودکان خود هستند، باید در ایفای نقش سرپرستی خود مسئولانه‌تر عمل کنند و باید علاوه بر رعایت اصول و قوانین ایمنی به متناسب‌سازی محیط داخل منزل برای کاهش ریسک خطرات کودکان بپردازند.



وی ادامه داد: با آن که کودکان مهمترین گروه هدف در برنامه جامعه ایمن هستند و علیرغم آن که تاکنون در کشور اقداماتی با تمرکز بر موضوع آموزش، تعدیلات محیطی، تشدید قوانین و مقررات انجام شده ولی واقعیت آن است که برای کاهش حوادث کودکان نیازمند رویکرد سلامت محور در تدوین استانداردها، تصویب قوانین، طراحی برنامه‌های آموزشی و صدور پروانه‌های ساخت و ساز و همچنین مشارکت هرچه بیشتر و پررنگ‌تر کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و اقشار مختلف جامعه هستیم.

دکتر حدادی با اشاره به این که بازی و تفریح اقتضای سن کودک است و کودک در بازی با همسالان خود، حس همکاری و رقابت را تجربه می‌کند، افزود: اگر به این نیاز کودک به نحو صحیح پاسخ داده نشود یعنی مکانی در اختیار او قرار نگیرد، کوچه و خیابان را مکان بازی خود انتخاب می‌کند و در معرض خطر انواع آسیب قرار می‌گیرد. به گفته وی یکی از مؤلفه‌های جامعه ایمن برای کودکان، توجه به نیازهای آنها از جمله تعبیه مکان مناسب برای بازی، متناسب با استانداردهای ایمنی است. بنا بر اعلام وبدا رئیس اداره پیشگیری از حوادث وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: رعایت اصول ایمنی از ساخت و تهیه برنامه‌های تلویزیونی گرفته تا شخصیت‌پردازی در کتاب‌های داستانی کودکان باید مدنظر قرار گیرد زیرا آموزش محدود به کلاس درس نیست و نقش رسانه‌های جمعی و نشریات دراین خصوص بسیار مهم است.

ایسنا: دانشمندان به تازگی در تحقیقات خود دریافته‌اند: افراد برخوردار از محبت مادری در دوران کودکی و نوزادی، در بزرگسالی راحت‌تر می‌توانند با مشکلات و مسائل زندگی خود مواجه شده و در حل آن‌ها موفق‌تر باشند.این تحقیقات نشان داده است: در آغوش گرفتن و گرمای بدن مادر یکی از تاثیرگذارترین عوامل بر روی بدن نوزاد است. این عوامل باعث تقویت و مستحکم شدن پیوند بین نوزاد و مادر و کاهش فشارهای روحی و روانی و تقویت مهارت‌های اجتماعی در فرد می‌شود.



نتایج این تحقیقات نشان داد: کودکانی که از محبت مادری بیشتری برخوردار باشند، دارای استرس و اضطراب کمتری در مقایسه با سایر افراد هستند.دانشمندان این محبت را بر اساس این‌که چندبار مادر فرزند خود را تمیز یا نوازش می‌کند، اندازه‌گیری می‌کنند. مادر با تمیز کردن و نوازش فرزندش به او آرامش می‌بخشد، هر چه کودکان بیشتر احساس امنیت و آرامش کنند، با تهدیدها و نگرانی‌هایی که در آینده با آن روبرو می‌شوند، راحت‌تر برخورد خواهند کرد.

سلامت نیوز: صلاح‌الدین دلشاد افزود: آسیب کلیوی به دلیل بالا بودن فشار داخل مثانه و وجود مانع بر سر راه تخلیه ادرار را از مهمترین عوارض ناهنجاری "مثانه نوروژنیک " در کودکان است و برگشت ادرار از مثانه حالب و عفونت‌های ادراری از دیگر عوارض این ناهنجاری به شمار می‌رود. وی گفت: در بعضی از موارد ناهنجاری مثانه نوروژنیک، ادرار در مثانه جمع نمی‌شود و پس از خروج حالب به بیرون می‌ریزد چرا که هیچ مقاومتی سر راه آن وجود ندارد؛ کودکانی که با این مشکل مواجه هستند همیشه با مشکل روبه‌رو خواهند بود، از این رو باید با روش‌های مناسب بسته به شدت علائم درمان صورت گیرد.



این فوق تخصص جراحی کودکان در مورد نحوه درمان ناهنجاری مثانه نوروژنیک افزود: درمان این ناهنجاری وابسته به علائم متفاوت است البته باید به این نکته توجه کرد که سیستم عصبی معیوب مثانه را نمی‌توان تغییر یا اصلاح کرد بلکه عوارض این ناهنجاری نظیر بی‌اختیاری ادرار و عفونت ادراری باید درمان مناسب شود، تا از بروز آسیب به کلیه‌ها جلوگیری شود؛ در این شرایط ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی نیز پیش آید. اعصاب، پیغام‌ها را از مثانه به مغز برده و پس از آن مغز پیغام را به ماهیچه‌های مثانه برمی‌گرداند که آیا ادرار را نگه دارد یا خیر؛ در بیماری مثانه نوروژنیک به دلیل نقایص عصبی، هماهنگی عملی بین مثانه و دریچه خروجی ادرار وجود ندارد و منجر به فلج شدن مثانه می‌شود که این اشکال در مثانه را ناهنجاری مادرزادی "مثانه نوروژنیک " می‌نامند.

تبیان: در شرایط خاص، ممکن است از دارو یا عمل جراحی نیز برای درمان استفاده شود. در کودکان زیر 7 سال که بیماری دیگری ندارند، هدف درمان، بیشتر حفظ وزن است. با این روش، با افزایش قد، وزن کودک ثابت مانده و سبب می شود تا BMI برای سن کودک در محدوده ی مطلوب قرار گیرد. با این حال برای یک کودک چاق، حفظ وزن و انتظار برای افزایش قد می تواند به اندازه ی کاهش وزن در افراد بزرگسال مشکل باشد.

کاهش وزن معمولا برای کودکان بالای 7 سال یا کودکان کوچک تر مبتلا به بیماری های مرتبط با چاقی، پیشنهاد می گردد. کاهش وزن در این کودکان باید آرام و پیوسته باشد. بسته به شرایط کودک کاهش 45/0 کیلو در هفته یا ماه می تواند مناسب باشد. روش حفظ وزن یا کاهش وزن مشابه است. در هر دو مورد لازم است تا کودک تان برنامه ی غذایی سالمی داشته باشد و فعالیت بدنی اش را افزایش دهد. موفقیت فرزندتان به تعهد شما برای کمک به ایجاد این تغییرات در او بستگی دارد. عادات غذایی سالم و ورزش، دو روی یک سکه هستند و برای موفقیت باید هر دوی آن ها را در نظر داشت.

عادات غذایی سالم:
این والدین هستند که غذا می خرند، می پزند و تصمیم می گیرند که غذا کجا خورده شود. حتی کوچک ترین تغییرات می تواند تاثیر زیادی بر سلامتی کودک شما داشته باشد.

هنگام خرید مواد غذایی، میوه و سبزیجات را انتخاب کنید و سایر غذاهای پُرکالری و پُرچرب را کنار بگذارید. سعی کنید تا همیشه میان وعده های سالم در دسترس داشته باشید و هرگز از غذا به عنوان جایزه یا تنبیه استفاده نکنید.

نوشیدنی های شیرین را محدود نمایید. آبمیوه های صنعتی به نسبت کالری بالای شان، حاوی مواد مغذی بسیار کمی هستند. همچنین استفاده از آن ها می تواند اشتهای کودک را برای مصرف مواد غذایی سالم از بین ببرد.

سعی کنید تا همراه اعضای خانواده و سر یک میز، غذا بخورید و غذا خوردن را به زمانی برای تبادل اخبار خانواده و صحبت با یکدیگر تبدیل کنید. اجازه ندهید تا فرزندتان جلوی تلویزیون یا کامپیوتر غذا بخورد؛ این کار موجب سریع غذا خوردن و کاهش آگاهی از میزان غذای مصرفی می شود.

رفتن به رستوران خصوصا رستوران های فست فود را محدود نمایید. متاسفانه منوی اغلب این رستوران ها شامل غذاهای پُرکالری و چرب است.



فعالیت بدنی:
یکی از اجزای مهم برنامه ی کاهش وزن خصوصا در مورد کودکان، فعالیت بدنی است. ورزش نه تنها سبب مصرف کالری بیشتر می شود بلکه سبب ساخت استخوان های محکم،عضلات و خواب راحت در طول شب و انرژی بیشتر در طول روز می گردد. ایجاد این عادات دردوران کودکی می تواند در بزرگسالی علی رغم تغییرات هورمونی و تاثیرات اجتماعی که اغلب منجر به پُرخوری می شوند، به حفظ وزن در محدوده ی نرمال کمک کند. کودکان فعال به احتمال بیشتر در بزرگسالی نیز اندامی متناسب خواهند داشت.

برای افزایش سطح فعالیت بدنی کودک تان:
زمان تماشای تلویزیون یا بازی با کامپیوتر را به کمتر از 2 ساعت در روز محدود سازید:
یکی از روش های نتیجه بخش برای افزایش فعالیت بدنی کودک، محدود ساختن ساعات تماشای تلویزیون است. سایر فعالیت هایی هم که به تحرک نیازی ندارند مثل بازی های کامپیوتری یا صحبت با تلفن، باید محدود گردد.

به فعالیت بدنی اهمیت دهید نه ورزش:
حتما نباید فعالیت بدنی کودک به صورت یک برنامه ی ورزشی سازمان یافته باشد. هدف تحرک او است. بازی هایی مثل قایم موشک یا طناب بازی هم می توانند برای بهبود تناسب اندام و مصرف کالری مناسب باشند.

فعالیت هایی را بیابید که کودک به آن ها علاقه مند باشد:
برای مثال اگر کودک تان به هنر علاقه دارد، او را برای پیاده روی به طبیعت ببرید تا در مسیر پیاده روی برگ و سنگ جمع کند و برای ساختن کلاژ از آن ها استفاده کند. یا اگر به کتاب خواندن علاقه دارد برای گرفتن کتاب تا کتابخانه ی محل، پیاده روی کنید یا با دوچرخه بروید.

اگر می خواهید کودک تان فعال باشد، خود نیز باید فعال باشید:
فعالیت هایی را پیدا کنید که بتوانید به صورت خانوادگی انجام دهید. هیچ وقت اجازه ندهید تا ورزش، کاری تکراری و خسته کننده شود و هرگز به عنوان تنبیه از آن استفاده نکنید.

فعالیت بدنی را متنوع سازید:
به کودک اجازه دهید تا فعالیت بدنی هفتگی یا روزانه را خودش انتخاب کند. توپ بازی، بولینگ و شنا همه فعالیت محسوب می شود. مهم این است که تحرک داشته باشد.

مهر: دکتر محبوبه فیروزکوهی افزود: بیش‌فعالی نوعی پرتحرکی ارثی است که بر اثر آن کودک رفتارهای خطرساز و ناگهانی انجام می‌دهد. وی ادامه داد: بیش فعالی در کودکان در سن پیش‌دبستانی قابل تشخیص‌تر است که بر اثر آن کودک طاقت منتظر ماندن را ندارد، صحبت دیگران را قطع می‌کند، به طور ناگهانی دیگران را هول می‌دهد و رفتارهای خطرناک دارد. فیروزکوهی گفت: این کودکان به دلیل شیطنت بی‌اندازه، از جانب پدر و مادر تنبیه و سرزنش می‌شوند و در محیط های اجتماعی به عنوان بچه بد شناخته می‌شوند.

وی فزود: کودکان بیش فعال به دلیل انجام رفتارهای ناگهانی، در دوست‌یابی با مشکل مواجه شده و اعتماد به نفس آنها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: در صورت عدم مراجعه به روانپزشک، این بیش فعالی تا سنین بزرگسالی ادامه می‌یابد و موجب افسردگی، مضطرب شدن و سلب اعتماد به نفس از فرد می‌شود.



وی به والدین توصیه کرد: به جای آنکه به تنبیه و سرزنش فرزند بیش فعال خود بپردازند رفتارهای خوب او را مورد توجه قرار داده و به او پاداش دهند. فیروزکوهی ادامه داد: با کودک درباره استعدادهایش صحبت و خواسته‌های خود را برای فرزندتان روشن کنید. وی به این نکته نیز اشاره کرد که 40 درصد بیش فعالان با درمان دارویی تا سنین نوجوانی درمان می‌شوند.

شهرزاد: آیا هوش تنها بوسیله ژنتیک تعیین می‌شود؟ با مطالعه این مقاله ضمن آشنایی با عوامل مؤثر بر هوش می‌آموزید که چگونه هوش فرزندتان را تیز کنید!

مسوولیت‌های مادری یا پدری تمامی ندارند. وقتی بچه‌دار شوید، ناخودآگاه وظایف زیادی پیدا خواهید کرد. شما باید علاوه بر غذا دادن، شستن لباس‌ها، رسیدگی مرتب، تحمل گریه و بی‌قراری‌های کودک در 24 ساعت و خواندن هزار باره داستان‌هایی که فرزندتان دوست دارد، به‌فکر درآوردن پول و درآمد کافی برای زندگی، تهیه غذا، لباس‌های قشنگ و سایر هزینه‌های لازم و غیرلازم که کودکتان را خوشحال می‌کند، باشید. ..

هدف شما از انجام تمام این سرمایه‌گذاری‌ها امید رسیدن به یک سود بزرگ است و آن چیزی نیست جز یک بچه دوست داشتنی، صالح و سالم که شما را دوست داشته و قدردان محبت‌هایتان باشد. البته بهتر می‌شود اگر فرزند دوست داشتنی، پرمحبت و سالم شما، یک فرد باهوش و یا حتی نابغه نیز باشد. هر چند در گذشته تصور می‌شد هوش عاملی است که تنها به‌وسیله ژنتیک تعیین می‌شود، ولی امروزه دانشمندان عقیده دارند محیطی که فرزند شما در آن رشد می‌کند و نیز فردی که کودک را بزرگ می‌کند نقش بسیار مهمی در تعیین میزان هوش کودک دارند. در واقع والدین می‌توانند کمک بسیار زیادی به باهوش‌تر شدن فرزندشان کنند.

30 امتیاز IQ تا 3 سالگی

دکتر دیوید پرلماتر، یکی از متخصصان برجسته اعصاب که کتاب‌های زیادی در زمینه افزایش هوش کودکان نوشته، عقیده دارد کودک از تولد تا 3 سالگی شانس به‌‌دست آوردن 30 امتیاز IQ را دارد.

وظیفه شما به‌عنوان یک والد این است که مطمئن شوید فرزندتان آن امتیازها را کاملا به‌دست آورده است. ولی برخی از پزشکان آنها را توصیه نمی‌کنند. چراکه معتقدند وظایف والدین به‌اندازه کافی سخت و پیچیده است و نباید بار اضافی دیگری بردوش پدر و مادر قرار داد. به‌عقیده دکتر کیتلین استاد اطفال و ژنتیک دانشگاه پزشکی واشنگتن بهتر است والدین ذهنیت خود را تنها به پرورش یک سری خصوصیات خاص در فرزندانشان متمرکز نکنند. توجه بیش از اندازه به پرورش یک سری خصوصیات خاص ممکن است موجب دست کم گرفته شدن دو مسأله اصلی یعنی تغذیه مناسب و عشق و محبت شود.

تغذیه شیر مادر در طی سال اول 8 امتیاز IQ برای فرزند شما به‌همراه خواهد داشت. شیرمادر یک نوع چربی بسیار مهم برای عملکرد مغزی دارد.

یک خبر خوب

اگر شما جزو والدین رقابت‌جو هستید و دوست دارید همیشه از بقیه جلوتر باشید، لابد خوشحال خواهید شد اگر بدانید تغذیه مناسب نه تنها به سالم‌تر بودن فرزند شما کمک می‌کند، بلکه مغز وی را نیز قوی می‌کند. نکته‌ای که هرگز نباید فراموش کنید آن است که تغذیه فرزند شما از دوران بارداری و از داخل رحم مادر شروع می‌شود. پس از به دنیا آمدن، نوبت دوران شیرخوارگی و تغذیه با شیر مادر می‌رسد.

به باور بسیاری از محققان شیرمادر یک غذا و وسیله بسیار مهم برای رساندن مواد مغذی و ضروری به نوزاد است. اگر چه نوزاد می‌تواند همین مواد را با استفاده از شیر خشک‌های کامل نیز دریافت کند، نباید فراموش کرد تغذیه با شیر مادر یک ارتباط عاطفی‌ قوی میان مادر و فرزندش ایجاد می‌کند.

آن روی سکه

به عقیده بسیاری از دانشمندان، والدین باید در نظر داشته باشند هوش اجتماعی یعنی واکنش‌هایی که شخص در وضعیت‌ها و موقعیت‌های اجتماعی مختلف نشان می‌دهد به همان اندازه IQ مهم است. حتما تاکنون اشخاص زیادی را دیده‌اید که علی‌رغم داشتن سطح IQ بالا، در پست‌های پایین مشغول به کار هستند و به حق خود نمی‌رسند.

آنها مهارت‌های اجتماعی لازم برای آنکه خودشان را نشان داده و بر مشکلات موجود غلبه کنند، ندارند. شما نمی‌توانید بچه‌هایتان را فقط مجبور به درس خواندن و شاگرد اول شدن کنید و انتظار داشته باشید که هوش و مهارت‌های اجتماعی خودبه‌خود در آنها ایجاد شوند. در این مورد، دکتر کتی پازک خاطر نشان می‌کند که بازی کردن و انجام فعالیت‌های معمول روزانه نظیر ساختن یک خانه با استفاده از اسباب‌بازی‌ها و یا رفتن به سوپرمارکت به یادگیری و افزایش هوش اجتماعی کمک می‌کند.

زیرا فعالیت‌هایی سازنده، اجتماعی و معنی‌دار هستند. دکتر پازک استاد روان‌شناسی دانشگاه تمپل در پنسیلوانیا کتاب‌های زیادی در زمینه یادگیری کودکان نوشته است. به باور دکتر پازک، هر اندازه بچه‌ها نیاز به مداخله والدین در کارهایشان دارند، به‌همان اندازه نیز لازم است زمانی را برای خودشان داشته باشند. بچه‌ها در لحظات سکوت و آرامش می‌آموزند فضاهای درون خودشان را پر کنند و متوجه موارد جالب و غیرعادی شوند. اگر شما بخواهید تمامی فعالیت‌های فرزندتان را در تمام اوقات کنترل و در آنها مداخله کنید، خطرش این است که به فرزندتان اجازه نخواهید داد تا بتواند خودش خلا‌های درونش را پر کند.

6 نکته برای تقویت هوش بچه

1) تغذیه مناسب را از دوران بارداری شروع کنید: برای بچه‌ها‌، داشتن تغذیه مناسب کاملا ضروری است. مادرها باید رساندن ویتامین‌ها و مواد مغذی لازم به فرزندانشان را حتی پیش از به‌دنیا آمدن آنها شروع کنند. برای اطمینان از اینکه در آینده فرزند باهوش و سالمی خواهید داشت، قبل از هر چیز باید برای فرزندتان یک رژیم غذایی مناسب و کامل در نظر بگیرید.

به‌عقیده دکتر کیتلین، اگر چه تکامل مغزی پس از تولد روی می‌دهد و مغز قادر است خود را با تغییرات محیطی سازگار کند، اما تغذیه بد دوران بارداری دارای آثار منفی مشخص و برجسته‌ای است که می‌تواند در تمام طول زندگی فرزند شما ادامه داشته باشد.

طبیعت یک سویه و یک طرفه تلویزیون موجب جلوگیری از تشویق کودک به یادگیری و استفاده از مهارت‌های کلامی می‌شود.

2) شیر مادر، 8 امتیاز: بسیاری از دانشمندان بر این باورند که تغذیه شیر مادر در طی سال اول 8 امتیاز IQ برای فرزند شما به‌همراه خواهد داشت. شیرمادر یک نوع چربی بسیار مهم برای عملکرد مغزی دارد.

3 ) تماس با تلویزیون را محدود کنید: برخی از مردم فکر می‌کنند که تلویزیون در طول سال‌های رشد و تکامل برای بچه‌های آنها مضر است. ولی به گفته دکتر پرلماتر، تلویزیون فقط تا 2 سالگی مشکل‌زاست. طبیعت یک سویه و یک طرفه تلویزیون موجب جلوگیری از تشویق کودک به یادگیری و استفاده از مهارت‌های کلامی می‌شود. برای یادگرفتن استفاده مناسب از زبان، کودک باید بتواند پاسخ‌های صحیح و مناسب را از کسانی که اطرافش هستند، بگیرد.

4) بازی کردن: دکتر پازک معتقد است، به همان اندازه که مهم است یک کودک چه چیزی را یاد بگیرد، چگونگی یاد گرفتن آن مطلب نیز اهمیت دارد. به‌همین دلیل است که وی والدین را تشویق می‌کند که وقت بازی‌ کافی به بچه‌هایشان بدهند. این موضوع به افزایش قدرت یادگیری طبیعی بچه‌ها در محیط‌های معمولی روزانه کمک می‌کند.

5 ) آرام و طبیعی باشید: اگر چه روش‌ها و دستورالعمل‌های متعددی برای بزرگ کردن بچه‌ها وجود دارند، ولی مهم‌ترین توصیه‌ای که دانشمندان به والدین می‌کنند، حفظ آرامش، خونسردی و رفتار طبیعی است. دکتر گیتلین معتقد است باید والدین را تشویق کرد تا به استعدادها و غرایزشان اعتماد داشته باشند. روش‌های بسیار زیادی برای تربیت صحیح یک کودک وجود دارد که اغلب آنها درست است و نباید در استفاده از آنها دچار آشفتگی شد.

5 ) مداخلات اجتماعی را تقویت کنید: تعیین اینکه یک کودک به چه مقدار مداخله اجتماعی نیاز دارد آسان نیست. ولی یک چیز مسلم است و آن اینکه این موضوع به فرزند شما کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی‌اش را (که برای زندگی آینده بسیار ضروری هستند) توسعه دهد.

همشهری: جواب سئوال همه ما از بزرگترهایمان در مقابل اینکه، چرا آدامس را قورت ندهیم، این بود که آدامس در معده و روده می‌ماند و حتی ممکن است تا 7 سال هضم نشود.

حال آیا این تصور واقعیت دارد؟
آیا آدامس بر خلاف هر آنچه که ما وارد دهان می‌کنیم و بلافاصله هضم می‌شود، داخل بدن ما برای ماه ها و حتی سال ها می‌ماند؟

جواب این سئوال از نظر صدها پزشک منفی است. آنها معتقدند این امکان که آدامسی که شما قورت داده‌اید، برای سال ها در بدن شما باقی بماند، تصوری کاملا اشتباه است.



علت آن، همان راهی است که تمام غذاهای وارد شده به دهان شما طی می‌کنند تا هضم شوند. در واقع زمانی که شما آدامسی را قورت می‌دهید و وارد شکم شما می‌شود، در معده همان برخوردی با آن می‌شود که با سایر غذاها هم می‌شود.

آنزیم‌های بسیاری در معده وجود دارند که روی غذا ریخته می‌شوند تا اجزای آن را از هم جدا کرده و آن را به دیگر اعضای بدن برسانند. اجزای تشکیل دهنده غذا به محل‌های مناسب در بدن منتقل می‌شوند و باقی‌مانده آن هم که برای بدن مفید نیست، دفع می‌شود.

آدامس‌ها به طور کلی از چهار عنصر ساخته شده‌اند که همگی آنها در بدن ما قابل هضم هستند. طعم ‌دهنده‌های آدامس‌ها و شیرین‌کننده‌ها برای هضم هیچ مشکلی ندارند و فقط عنصر پایه ی (base) آدامس است که می‌تواند در بدن چسبندگی ایجاد کند.

پایه ساخت آدامس بر اساس مواد شیمیایی ترکیبی است و جویدن آن برای مدت طولانی می‌تواند ادامه یابد. علت آن هم ترکیباتی است که به آنزیم‌های داخل دهان اجازه نمی‌دهد که برای حل آن دست به کار شوند و آن را به راحتی در دهان از بین ببرند.

اما زمانی که آدامس قورت داده می‌شود، اوضاع کاملا تفاوت می‌کند. آنزیم‌های داخل معده و به طور کلی دستگاه گوارش، مسیری را طی می‌کنند که برای هضم هر غذای دیگری انجام می دهند.

وجود آدامس از حدود 7 هزار سال قبل تایید شده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد که از همان سال ها جویدن آدامس آغاز شده بوده است. آدامس‌های مدرن از حدود سال 1860 میلادی وارد بازار شدند و از همان زمان محبوبیت خود را علی رغم برخی مخالفت‌ها حفظ کردند.

علت اینکه گفته می‌شود آدامس خود را قورت ندهید آن است که هر چند وقت یک بار و در مواردی خاص، بیماری‌هایی در بدن دیده شده اند که علت اصلی آنها، قورت دادن آدامس و چسبیدن آن به دستگاه‌های گوارشی بوده است؛ به طور مثال در موردی خاص، پسر بچه 4 ساله‌ای که در طول هر روز بین 5 تا 7 آدامس را قورت داده بود، دچار بیماری شدیدی شد که پس از تحقیقات فراوان مشخص گردید در داخل بدن او توده ی بزرگی از آدامس های به هم چسبیده وجود دارد که سبب بیماری شده است.

اما با همه ی این توضیحات آنچه که مشخص است این است که آدامس‌ برای سال های طولانی یا همان 7 سالی که معمولا ما می‌شنویم، در بدن باقی نمی‌ماند. اما برای اینکه هیچ کودکی دچار بیماری مشابه مرض آن کودک 4 ساله نشود، بهتر است بگویید: آدامس داخل بدن هضم نمی‌شود!

تبیان: فرزندان ممکن است در برخی مواقع خواسته‌هایی داشته باشند که برآورده کردن آنها به صلاح نباشد. با چنین فرزندانی چه برخوردی باید داشته باشیم و چگونه می‌توانیم آنها را قانع کنیم؟ درخواست فرزندان بر اساس میل و نیاز آنهاست اما در برخی مواقع برآورده کردن این میل و نیاز، ممکن است به مصلحت نباشد.



ارضای خواسته‌ها و نیازها باید به گونه‌ای باشد که راه را برای رشد شخصیت فرد باز کند. به این معنی که اگر همیشه همه خواسته‌های ما بدون کوچک‌ترین مانعی برآورده شود، آن گاه از وضعیت موجود احساس رضایت کرده و هیچ تلاشی برای بهبود شرایطی که در آن هستیم انجام نمی‌دهیم و به دنبال پیشرفت نخواهیم بود. اصولا پیدایش نیازها و خواسته‌های تازه که محرکی برای حرکت رو به جلو است نتیجه این است که به برخی از خواسته‌های خود نرسیده‌ایم. بنابراین ما در حالی که نیاز فرزندان خود را برآورده می‌کنیم، باید آنها را آماده کنیم که از لحاظ شخصیتی، اجتماعی و روانی به پله‌های بالاتری دست پیدا کنند.برای این کار لازم است اولا خواسته‌های معقول ارضا شود؛ چرا که محرومیت و ناکامی در دستیابی به خواسته‌ها، شخص را در آینده از لحاظ شخصیتی و زندگی فردی با مشکل مواجه می‌کند. دوم اینکه ارضا و پاسخگویی به این خواسته‌ها باید نسبی باشد. پاسخ دادن نسبی به خواسته‌ها روحیه صبر و افزایش تحمل را برای کودک به دنبال دارد و مهارت‌های تلاش برای بدست آوردن‌های بیشتر را در او تقویت می‌کند.

اگر همیشه همه خواسته‌های ما بدون کوچک‌ترین مانعی برآورده شود، آن گاه از وضعیت موجود احساس رضایت کرده و هیچ تلاشی برای بهبود شرایطی که در آن هستیم انجام نمی‌دهیم و به دنبال پیشرفت نخواهیم بود.این همان چیزی است که روان‌شناسان به آن «ناکامی بهینه» می‌گویند. در برخی موارد واقعا صلاح نیست به نیازهای فرزندان‌مان پاسخ دهیم. اما چگونه؟

فرزندان ما هنگامی دارای شخصیت سالم هستند که دو خصوصیت در آنها وجود داشته باشد. خصوصیت اول، شناخت واقعیت‌ها و شناسایی محدودیت‌ها و فرصت‌هایی است که وجود دارد. یعنی آموزش این نکته که در زندگی موانع و ناکامی‌هایی وجود دارد، خودش می‌تواند یک هدف تربیتی باشد و به فرزند ما کمک کند که واقع‌نگر تربیت شود و به قول معروف لوس و دردانه نشود. بچه‌های لوس بچه‌هایی هستند که «نه» نشنیده‌اند. خصوصیت دوم مربوط به تفکر فرزند است. به این معنی که باید متوجه شود دست دیگری نیز در کار است که ممکن است بر وفق مراد او نباشد و او باید راه‌حل مناسب را پیدا کند که اوضاع را به نفع خودش تغییر دهد. تقویت این روحیه در کودک مهم است.

مادر بانو: ترس و تشویش، شیوع اضطراب در کودکان را پایه ریزی می کند و در صورتی که این ترس ها، بیمار گونه نباشد، به صورت طبیعی خود را نشان می دهد. خجالتی و گوشه گیر بودن، جزو شایع ترین اضطراب های اجتماعی کودکان است که می تواند زندگی آنان را مختل کند. کودکان، ترس و اضطراب را از راه شرطی شدن فرا می گیرند. بروز ترس ها در کودکان، قابل پیش بینی نیست و در تمام سنین، یکسان نمی باشد.



نقش خانواده به عنوان عاملی در ایجاد اختلال اضطراب کودکان، همیشه مورد توجه قرار گرفته است. انتقال اضطراب از پدر و مادر به کودک، بر اثر مشاهده و الگوسازی رفتارها صورت می گیرد. بروز ترس ها در کودکان، قابل پیش بینی نیست و در تمام سنین، یکسان نمی باشد.

کودکان می توانند برای مقابله با اضطراب و ناکامی، از روش های دفاعی مانند کناره گیری، انکار کردن، سرکوبی و فرافکنی استفاده کنند. کودک یاد گرفته همیشه از موقعیت ها و شرایط ناراحت کننده و محرک های آزار دهنده، کناره گیری کند تا در آرامش باشد. مکیدن انگشتان و شب ادرای، از علائم اضطراب است که حتی در سنین نوجوانی هم اتفاق می افتد. در واقع وقتی کودک نتواند راه هایی را برای مقابله با اضطراب بجوید، مجبور می شود به زمان خردسالی برگردد.

در مرحله انکار، منکر واقعیت است و آن چه اتفاق افتاده را به نوعی سرپوش می گذارد. در مرحله سرکوبی، تلاش او در جهت فراموشی حالت های اضطراب به کار می رود تا به تدریج آن را از ذهن خود آگاهش دور سازد اما در مرحله فرافکنی، هر حادثه و اتفاقی که در زندگی اش رخ می دهد را به دیگران نسبت می دهد. در نتیجه کودکانی که تمایل شدید به استفاده از مکانیسم های دفاعی در برابر اضطراب دارند، نمی توانند از روابط سالم عاطفی و ذهنی برخوردار باشند. امروزه اضطراب های اجتماعی کودکان، بیش تر به چشم می آید و عامل فرار کودک از اجتماع، مردم، دوستان، مجالس و میهمانی هایی است که در واقع با اضطراب های اجتماعی، بدنی، فکری و رفتاری روبه روست.

نشانه های اضطراب کودک در بعد جسمی (فیزیولوژیک) هم چون بزرگسالان، با تنفس تند، لرزش دست و پا، گرم شدن و سرخی صورت، گرفتگی صدا و تپش قلب، همراه است که با آرام ساختن، قابل اصلاح می باشد و در بعد فکری تلاش کودک بر این است که دیگران از او راضی باشند، تأییدش کنند، طردش نکنند و مهم باشد و اگر غیر از این شود، برایش ناخوشایند است.

در بعد رفتاری، کودک یاد می گیرد خانه برایش مکانی امن است، نیاز به دوست ندارد، از جمع، گریزان و در کوچه و خیابان همیشه سرش پایین است و ترس از نگاه دیگران دارد. به خوبی نمی تواند سؤال کند و جواب دهد و احساس ناامنی می نماید. کودکانی که تمایل شدید به استفاده از مکانیسم های دفاعی در برابر اضطراب دارند، نمی توانند از روابط سالم عاطفی و ذهنی برخوردار باشند.

به طور کلی آموزش کودکان برای مقابله با اضطراب حائز اهمیت است. والدینی که به فرزندان خود اجازه می‌دهند با مشکلات روزمره زندگی مواجه شوند ، به آنها کمک می‌کنند انعطاف پذیری بیشتری پیدا کنند و راهکارهای بهتری را برای کنار آمدن با دشواری‌ها بیابند. والدینی که بیش از اندازه از فرزندان خود حفاظت می‌کنند ، گرایش به اختلال اضطراب را در آنان عملی می‌سازند.

راه‌کارها و پیشنهادها
به منظور رفع عوامل موثر و زمینه‌ساز در ایجاد نگرانی و اضطراب در کودکان ، پیشنهادها و راه‌کارهایی به صورت زیر ارایه می‌گردد:

1- والدین حس اعتماد به نفس و خودباوری را در کودکان تقویت کنند.

2- از بحث و نزاع و دامن زدن به اختلافات به شدت بپرهیزند.

3- اگر می‌خواهند کودکانشان در آینده دچار ناراحتی‌های عصبی – روانی نشوند ، باید به آن‌ها اجازه دهند تااحساسات خود را اعم از مثبت یا منفی اظهار نمایند و به آن‌ها بیاموزند که ”خوب" و ”بد" بودن ربطی به احساسات ندارند ، بلکه به اعمال و رفتار آن‌ها بستگی دارد .

4- عکس‌العمل والدین به گونه‌ای باشد که کودکان از اشتباهات خود پند گیرند.

5- اشتباهات گذشته‌ کودکان را به رخ آنان نگشند.

6- اگر به هر دلیل کودکان را توبیخ یا تنبیه می‌کنند ، حتما علت آن را برایشان توضیح دهند ؛ زیرا اگر کودکان از علت تنبیه آگاه شوند هم به اشتباهات خود پی می‌برند و هم دچار نگرانی نمی‌شوند.

7- والدین باید الگویی از انسان‌های مستقل و آزاد اندیش برای فرزندان خود باشند.

8- بین گفتار و رفتار آن‌ها هماهنگی وجود داشته باشد.

9- به تفریحات و سرگرمی‌های کودکان بها دهند و با آن‌ها هم بازی شوند ؛ زیرا هم بازی شدن فرصتی فراهم می‌سازد که والدین و کودکان در بیان ایده‌ها مشارکت داشته باشند.
10- از مقایسه کودک خود با دیگر کودکان بپرهیزند.

11- و بالاخره بستری مناسب برای ایجاد احساس امنیت و آرامش و درک متقابل یکدیگر در خانواده مهیا سازند.