loading...
اطفال و کودکان
admin بازدید : 46 شنبه 27 تیر 1394 نظرات (0)
سلامت نیوز: دکتر سید محمدرضا صدرعاملی متخصص روانپزشکی گفت: در کودکان نرمال معمولاً رفتارهای کنجکاوانه نسبتاً کمتر دیده می شود. رفتار جنسی با سن رابطه عکس دارد و در کل بیشترین تکرار آن، هم در دختران و هم در پسران، در سن 5 سالگی است. بعد از این سن، رفتارهای جنسی بارز در هر دو جنس کاهش پیدا می کند. به نظر نمی رسد که این کاهش همواره ادامه داشته باشد، اما احتمالاً در این مراحل اتفاق می افتد: سنین پیش از مدرسه (5 - 2 سالگی) ، اواسط دوران کودکی (9 - 6 سالگی) و بلوغ (12 - 10 سالگی) . علت ایجاد این مسأله مربوط می شود به اجتماعی شدن فرد و اینکه یک نوزاد یاد می گیرد که خود را با فرهنگ و جامعه تطابق دهد.

وی همچنین افزود: بنابراین خود ارضایی کودکان یک رفتار شایع و وابسته به سن محسوب می شود و می توان خودارضایی بارز کودکان را در سنین 5 - 2 سالگی نرمال دانست، اما با افزایش سن باید این رفتار کاهش پیدا کند. اوادامه داد: در ارتباط خودارضایی دوران کودکی با اختلالات رشدی و روانی می توان گفت خود ارضایی کودکان در وهله ی اول یک رفتار مرتبط با رشد سنی است. لیکن در بچه هایی که دارای مشکلات همراه هستند، تمایل به نواحی تناسلی زود تر از حد انتظار ایجاد می شود. گاهی اوقات به نظر می رسد که خودارضایی کودکان دارای یک عملکرد است، یعنی دارای یک مکانیسمی است تا کودک از پس هیجانات منفی خود برآید.



وی افزود: بچه های دچار مشکلات رفتاری و احساسی جدی تمایل دارند که شمار وسیعی از رفتار ها را از خود نشان بدهند، که این شامل رفتار جنسی افراطی هم می شود .محققین به پزشکانی که با رفتار های جنسی غیر معمول در بچه ها مانند: دخول به زور، رفتار های جنسی تهاجمی یا افراطی روبرو می شوند توصیه می کنند که به دنبال یک مشکل روحی یا رفتاری اساسی در آن کودک باشند. اواظهار داشت: به هر حال، تا کنون هیچ مطالعه ای در جهت ارزیابی ارتباط بین خود ارضایی کودکان واختلالات روانی صورت نگرفته است و این نکته ی مهمی محسوب می شود، چون این امکان وجود دارد که یک رفتار جنسی از دوران کودکی تا بزرگسالی پایدار باقی بماند وحتی منجر به جرم های جنسی شود. اختلالات عصبی یا روانی همراه به عنوان مثال شخصیت دچار وسواس فکری یا وسواس رفتاری می تواند باعث رشدو گسترش رفتار جنسی مشکوک درشخص شود. چه هایی که دچاراوتیسم یا عقب افتادگی ذهنی هستند، بیشتر مستعد به رفتار های خود تحریکی هستند.

تشخیص خود ارضایی کودکان:
تشخیص خود ارضایی مخصوصاً در بچه های کوچک خیلی سخت است. وقتی والدین به دنبال اطلاعاتی راجع به رفتارهای عجیب کودک خود هستند، باید خودارضایی را در تشخیص های افتراقی خود قرار داد. یک مصاحبه ی دقیق راجع به رفتار های کودک توسط پزشک و ضبط ویدئویی آن می تواند تشخیص را تعیین کند و مانع از اضطراب والدین وبررسی های غیر ضروری در کودک شود. یکی از مهمترین علائم خود ارضایی کودکان این است که اگر حواس کودک را پرت کنیم ، دست از عمل خود بر می دارد .. به محض آنکه تشخیص خود ارضایی در یک کودک گذاشته شد ، باید به دنبال هدف کودک از انجام این رفتار بود. دکتر سید محمدرضا صدرعاملی متخصص روانپزشکی علل خودارضایی در کودکان را ازجنبه های گوناگون موردبررسی قرار میدهد:

1- مشکلات طبی که کودک را مستعد ابتلا به خودارضایی می کند ، مثلاً :مشکلات خواب ، شیر خوردن ناکافی ، مشکلات تناسلی - ادراری و غیره باید مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد.

2- چنانچه خودارضایی آشکار کودک با سن او نا متناسب باشد، پزشک باید علت آنکه چرا کودک هنوز با قوانین جامعه تطابق پیدا نکرده است و اجتماعی نشده است را مشخص کند:

آیا یک مشکل آموزشی وجود دارد؟ آیا والدین به کودک خود آموزش میدهند که چطور یک رفتار جامعه پسند داشته باشد؟ آیا والدین به کودک خود آموزش جنسی میدهند؟آیا سن تقویمی کودک با سن عقلی او متناسب است؟آیا دلیلی وجود دارد که کودک رفتار اجتماعی مناسب را درک نکند؟ و یا دلیلی وجود دارد که کودک برای ابتلا به رفتارهای وسواسی مستعدتر باشد؟3- ارزیابی تعلیمات وشرایط خانواده: زمانی که خودارضایی کودکان به دنبال استرس های محیطی ایجاد می شود، یعنی خود ارضایی می تواند روشی برای از بین بردن احساسات منفی فرد باشد. روان درمانی می تواند روش مناسبی برای والدین باشد تا به وسیله ی آن به کودک خود کمک کنند که بتواند از راه دیگری بر احساسات منفی خود غلبه کند. (مثلاً در زمان اضطراب ، عصبانیت وناراحتی)

- زمانی که کودک بی حوصله است و به خود ارضایی رو می آورد، می توان از اسباب بازی ها و فعالیت های جالب و آموزشی استفاده کرد.

4- بهتر است کودکی که دچار خودارضایی به همراه سایر مشکلات روحی و رفتاری است و یا کودک خودارضایی که عملکرد خوبی ندارد (مثلاً در مدرسه، جامعه وغیره ) به یک روانشناس ویا روان درمانگر ارجاع شود.
admin بازدید : 48 شنبه 27 تیر 1394 نظرات (0)
ایسنا: پژوهش‌های پیشین نشان می‌داد کودکان تا قبل از ده سالگی ممکن است مفهوم کنایه را در نیابند. اما این پژوهش جدید که به تازگی انجام شده نشان می دهد توانایی درک گفت و گوی غیر کلامی در بسیاری از کودکان پیش از رسیدن به سن دبستان به اندازه کافی رشد می‌کند. این پژوهش هم‌چنین نشان می‌دهد بسیاری از کودکان خردسال کاربران مطمئن کنایه‌ها هستند به طوری که گاهی پدر و مادر خود را شگفت‌زده می‌کنند.



برای انجام این پژوهش، کارشناسان ۳۹ خانواده را زیر نظر گرفتند. این خانواده ها هر یک دو فرزند خردسال داشتند. آن‌ها شیوه برقراری ارتباط پدر و مادر را با فرزندانشان بررسی کردند. پژوهشگران دریافتند وقتی پدر و مادر از انواع مختلف گفتارهای غیرلفظی یا اشاره ای استفاده می‌کنند، این کودکان دست‌کم یکی از نشانه‌های کنایه دار در این گفت و گوها را درک می‌کنند. استفان الکساندر پژوهشگر دانشگاه مونترال کانادا نتایج این بررسی را در مجله انگلیسی "روانشناسی رشد" منتشر کرده است.


admin بازدید : 121 شنبه 27 تیر 1394 نظرات (0)
ایسنا: آمبلیوپی یا تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که باعث کاهش دید مرکزی در یک چشم به ظاهر سالم می‌شود. در این حالت گرچه ساختمان ظاهری چشم سالم است ‌اما دید چشم حتی با استفاده از عینک هم کامل نمی‌شود. زمانی که تکامل بینایی در یکی از چشم‌ها طبیعی و در چشم دیگر غیرطبیعی باشد، چشم مبتلا به ضعف بینایی، تنبل است. اگرچه در این بیماری معمولا یک چشم درگیر است، اما در برخی حالات ممکن است هر دو چشم به صورت همزمان تنبل باشند. تنبلی چشم در 2 تا 3 درصد از کودکان مشاهده می‌شود. بهترین زمان برای اصلاح این حالت دوران نوزادی یا اوایل کودکی است.

بینایی کودکان در چه زمانی باید ارزیابی شود؟
اگرچه نوزادان تازه متولد شده قادر به دیدن هستند، اما بینایی آنها در ماه‌های اول تولد، تکامل می‌یابد. در سال‌های اول کودکی، بینایی به سرعت کامل شده و در طی 9 سال اول زندگی، رشد بینایی کودک تکمیل می‌شود. برای دستیابی به دید طبیعی، تکامل همزمان دو چشم لازم است. توصیه شده است که بینایی تمام کودکان تا قبل از 3 سالگی توسط پزشک ارزیابی شود. بسیاری از پزشکان معاینه‌های چشم پزشکی را به عنوان بخشی از معاینه‌های معمول کودکان انجام می‌دهند و در صورت نیاز، کودک را به چشم پزشک معرفی می‌کنند. روش‌های نوین ارزیابی بینایی را در نوزادان و کودکان کم سن مقدور ساخته است. در صورت وجود سابقه خانوادگی ابتلا به «استرابیسم» یا «لوچی»، «آب مروارید» یا دیگر بیماری‌های جدی چشمی معاینه چشم‌ها در دوران نوزادی توصیه می‌شود.



علت تنبلی چشم چیست؟
تنبلی چشم در اثر اختلال در عملکرد طبیعی چشم‌ها و تکامل بینایی اتفاق می‌افتد. در بسیاری از موارد ممکن است علل مرتبط با تنبلی چشم ارثی باشند. علل تنبلی چشم به سه دسته عمده تقسیم می‌شود؛

- استرابیسم (لوچی)؛ تنبلی چشم اغلب به دنبال استرابیسم اتفاق می‌افتد. در استرابیسم یا انحراف چشم‌ها، کودک برای فرار از دوبینی از چشم بهتر خود استفاده می‌کند و در نتیجه چشم منحرف تکامل نمی‌یابد.

- عیوب انکساری: انواعی از اختلال‌های بینایی هستند که با تجویز عینک قابل اصلاح هستند. تنبلی چشم زمانی اتفاق می‌افتد که عیب انکساری شامل دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم در یک چشم (در زمانی که چشم دیگر سالم است) و یا در دو چشم (در حالی که اختلاف قابل توجهی بین دو چشم وجود دارد) وجود داشته باشد. در این حالت چشم بدتر تنبل می‌شود. وجود عیب انکساری شدید در دو چشم می‌تواند منجر به تنبلی هر دو چشم شود. تشخیص این نوع آمبلیوپی معمولا مشکل است؛ چرا که در این حالت ظاهر چشم‌ها طبیعی بوده و به نظر می‌رسد که دید کودک اشکالی نداشته باشد.

افتادگی پلک، آب مروارید، کدورت قرنیه و ... از جمله عوامل مسدود کننده مسیر بینایی هستند. این مشکل معمولا شدیدترین حالت آمبلیوپی را ایجاد می‌کند.

تنبلی چشم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص تنبلی چشم کار آسانی نیست؛ چرا که تا زمانی که کودک مشکل واضحی نداشته باشد و یا دچار انحراف واضح چشمی نباشد، والدین متوجه مشکل بینایی کودک نخواهند شد. تنبلی چشم بر اساس اختلاف قدرت بینایی بین دو چشم یا ضعف بینایی هر دو چشم تشخیص داده می‌شود. اندازه گیری قدرت بینایی در کودکان کم سن، کار مشکلی است. اما چشم پزشک با به کارگیری روش‌های خاصی از جمله بررسی چگونگی تمرکز و تعقیب کردن اشیاء توسط یک چشم در حالی که چشم دیگر پوشانده شده،‌ می‌تواند قدرت بینایی کودک را تخمین بزند. باید توجه داشت که ضعف بینایی در یک چشم همیشه به معنای تنبلی چشم نیست؛ چرا که ممکن است دید کودک با تجویز عینک اصلاح شود و یا اینکه سایر بیماری‌های چشمی مانند آب مروارید، عفونت‌ها، تومورها و یا سایر اختلال‌های داخل چشم مسئول کاهش بینایی باشند که اگر امکان درمان آنها وجود داشته باشد، دید کودک نیز اصلاح می‌شود.

برای اصلاح تنبلی چشم نیز کودک باید از چشم ضعیف‌تر خود استفاده کند که این حالت با قرار دادن پوشش بر روی چشم قوی‌تر به مدت چند هفته و یا چند ماه قابل انجام است. حتی زمانی که تنبلی اصلاح شد ممکن است به منظور جلوگیری از برگشت آن، استفاده از پوشش بر روی چشم سالم برای مدت‌ها ضروری باشد. قبل از درمان تنبلی چشم، درمان مشکلات چشمی زمینه‌ای الزامی است. نمونه این درمان‌ها شامل اصلاح عیوب انکساری توسط عینک و درمان آب مروارید با عمل جراحی است. شدت تنبلی چشم، سن کودک در زمان شروع درمان و علت به وجود آورنده آن از عوامل موثر در موفقیت درمان تنبلی چشم هستند.

عوارض ناشی از عدم درمان تنبلی چشم چیست؟
اگر تنبلی چشم اصلاح نشود، مشکلات زیادی رخ خواهد داد که ایجاد نقص بینایی شدید و دایمی در چشم تنبل، از بین رفتن دید سه بعدی، محرومیت از نعمت بینایی برای تمام عمر در صورت ابتلای چشم سالم به بیماری و یا آسیب جدی از مهم‌ترین آْنهاست.

نکات زیر را به خاطر بسپارید:
- اصولا کودکان تمایل به بستن چشم ندارند و از این کار امتناع می‌کنند، اما والدین باید کودک خود را متقاعد به انجام کاری کنند که به نفع وی است.

- پیگیری و دقت در اجرای دستورهای پزشک، از عوامل مهم در موفقیت درمان است.

- در صورت تشخیص و درمان به موقع تنبلی چشم، بینایی در اکثر کودکان بهبود می‌یابد.

- احتمال موفقیت در درمان تنبلی چشم ناشی از استرابیسم یا عیوب انکساری نابرابر در دو چشم، در 9 سال اول زندگی بیشتر است. معمولا بعد از گذشت این دوره زمانی، احتمال بهبود تنبلی چشم بسیار بعید است.

- درمان تنبلی چشم به علت انسداد مسیر بینایی مانند آب مروارید، فقط در صورتی موفقیت‌آمیز است که تشخیص و درمان علت زمینه‌ای آن در دو تا سه ماه اول زندگی صورت گیرد.
admin بازدید : 26 دوشنبه 22 تیر 1394 نظرات (0)
سلامت نیوز: رئیس انجمن تغذیه کودکان کشور با بیان اینکه تغییرات در شیوه زندگی موجب افزایش حساسیت غذایی شده است، اظهار داشت: فرآورده‌های شیر، شیر خشک، شیر مادر و شیر پاستوریزه در ایجاد حساسیت در کودکان نقش دارند همچنین تخم مرغ، ماهی، بادام، بادام زمینی، گندم، سویا، کیوی و فرآورده‌های صنعتی و افزودنی از دیگر مواد غذایی است که منجر به ایجاد حساسیت در بعضی از کودکان شده است؛ وراثت نیز می‌تواند در ایجاد حساسیت نقش داشته باشد.



رئیس انجمن تغذیه کودکان کشور در مورد علائم حساسیت غذایی در کودکان افزود: علائم گوارشی نظیر اسهال، دل درد، یبوست، تأخیر در وزن‌گیری، استفراغ و گاهی دفع مدفوع همراه با خون کمرنگ در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌‌کنند همچنین کهیر، اگزما، آبریزش بینی و اختلال در سیستم تنفسی از علائم حساسیت غذایی در کودکان است.


admin بازدید : 45 دوشنبه 22 تیر 1394 نظرات (0)

تبیان: آیا فرزندتان هر روز ناخن هایش را با ولع به دندان می گیرد؟ جویدن ناخن نشانه ای از بیماری است که می تواند علل متفاوتی داشته باشد.

نگرانی های کوچک

پزشکان از آن با عنوان onchophagie"" یاد می کنند. یان اُلیوو، پزشک اطفال، توضیح می دهد که onchophagie"" همان جویدن ناخن هاست و این عادت در میان کودکان می تواند علل متفاوتی داشته باشد.

ضمناً می تواند تقلیدی هم باشد: کودک این عادت را در بزرگترهای اطرافش می بیند _ پدر، مادر، معلم_ و تصمیم می گیرد که رفتارها و حرکات آنها را تکرار کند، که در این مورد نگرانی وجود ندارد. همچنین این عادت می تواند به عنوان "نگرانی و اضطراب" از شرایط سخت و نگران کننده و اتفاقاتی که روزش را مختل می کند، تفسیر شود، اتفاقاتی مانند: ورود به مدرسه، طلاق، تولد یک خواهر یا برادر و... .

آلن بروییه، روانشناس بالینی، یادآور می شود که ناخن جویدن روشی برای بروز دادن نگرانی، عصبیت و احساس ناامنی کودک است. این ناخن جویدن کودک شبیه عادت و ررفتن با موها و یا بازی کردن با گوشش است.

راه حل ها

یان اُلیوو می گوید "ناخن جویدن" از هر نوعش که باشد، باید علتش را پیدا کرد. وی توصیه می کند که: کودک را به خاطر این رفتار تحت فشار نگذارید و در بین دیگران او را تحقیر نکنید: با این کار او در ناخوشی اش غرق می شود و این رفتار بحران های کوچک و نگرانی هایش را تشدید می کند. در این مواقع کودک نیاز دارد که به حرف هایش گوش داده شود.

باید بفهمید که چه چیزی آزارش می دهد. استفاده از پانسمان بر روی ناخن ها، استفاده از لاک های تلخ که تأثیر منصرف کننده دارند، می توانند مفید باشند. البته باید بدانید که فقط با گذشت زمان است که این عادت از بین می رود.

مشکلات احساس ناامنی

علی رغم تمام اتفاقاتی که می افتد، آرامش خود را حفظ کنید، زیرا گاهی اوقات همین اتفاقات بر مشکلات دامن می زند.

یان اُلیوو می گوید: ممکن است حس ناامنی اش شدیدتر شود و به ناخن جویدن هر روزه اش ادامه دهد تا جایی که دچار خونریزی و عفونت پوستی شود. در این حالت، او دائماً انگشت هایش را در دهان می کند، به حدی که تمام مدت مشغول است، حتی گاهی اوقات این کار مانع تمرکزش می شود. به عقیدۀ روانشناسان این عادت ناخوشایند، در این حالت قابل کنترل نیست و در بین کودکانی دیده می شود که تحت تنش و ناامنی هستند.

راه حل ها

آلن بروییه توضیح می دهد که در این حالت باید به کودک کمک کنید تا بتواند آنچه را که آزارش می دهد به زبان بیاورد، این کار اولین قدم در راستای تسلط بر خود است. در این شرایط، باید توسط یک پزشک اطفال یا روان درمانگر به کودک کمک کرد.

این فرد با ترتیب دادن گفتگوهای صمیمی بین کودک و والدین کمک می کند تا فرزندتان احساس ناامنی و نگرانی های درونی اش را بیرون بریزد.

این متخصص ادامه می دهد: چنین اقداماتی می تواند بر مشکلات و نگرانی های درون مدرسه مانند نمره های بد و هم زمان با آن از دست دادن اعتماد به نفس و همچنین مشکل در ارتباط با همکلاسی هایش نیز اثر بگذارد. خیلی مهم است که کودک از جانب والدینش خاطر جمع باشد. نه اقتدار خیلی زیاد و نه شوخی کردن، هیچ کدام به اندازۀ گوش دادن به کودک مؤثر و مفید نیست.

به طور خلاصه، چه باید کرد؟

_ به او کمک کنید تا با روش دیگری مانند ورزش یا بازی، نگرانی اش را بروز دهد.

_ از سرزنش هایی که ممکن است به اعتماد به نفسش لطمه بزند، پرهیز کنید. این سرزنش ها استرس اش را افزایش می دهد و باعث تشدید عادت ناخن جویدن می شود.

_ با اطمینان دادن به او، کمکش کنید تا این عادت را ترک کند.

_ دست هایش را با کارهای دستی مشغول کنید (دکوپاژ، طراحی، نقاشی و...).


admin بازدید : 28 دوشنبه 22 تیر 1394 نظرات (0)

ایسنا: کارشناسان در یک گزارش جدید هشدار دادند که ظرف چند دهه گذشته نرخ ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای به طور مداوم در کودکان و نوجوانان افزایش یافته است و در برخی موارد در پسران افزایش شدیدتری داشته است.

طبق آمار ارائه شده از سوی آژانس کیفیت و مطالعه مراقبتهای بهداشتی در آمریکا، تعداد موارد بستری شدن در بیمارستان‌ها بر اثر ابتلا به این نوع اختلالات بین سالهای 1999 تا 2006 صد و نوزده درصد برای کودکان زیر 12 سال افزایش یافته است. این آمار در مجله اطفال منتشر شده است.

در این بررسی‌ها دکتر دیوید روسن پروفسور طب اطفال و داخلی و روانپزشکی در دانشگاه میشیگان روی بیش از 200 مطالعه اخیر در زمینه اختلالات تغذیه‌ای بازبینی کرد. هرچند هنوز مشخص نیست چه فاکتورهایی منجر به افزایش نرخ ابتلا به این اختلالات شده است، اما پیش‌بینی می‌شود که تصاویر رسانه‌ای و عکس‌های مانکن‌ها می‌توانند در این زمینه موثر باشند و به این بحران دامن بزنند.

admin بازدید : 23 دوشنبه 22 تیر 1394 نظرات (0)

ایرنا: پزشک فوق تخصص خون و سرطان کودکان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: نوشیدن چای در کودکان زیر یک سال، موجب کم خونی و فقر آهن در آنها می شود.

شیما نظری افزود: چای موجب می شود تا دستگاه گوارش کودکان نتواند آهن موجود در مواد غذایی را جذب کند.

وی اظهار داشت: همچنین استفاده از شیر پاستوریزه در سنین زیر یک سال، یکی از علل کم خونی این کودکان به شمار می رود.

این عضو انجمن هماتولوژی انکولوژی کودکان خاطرنشان کرد: والدین باید توجه داشته باشند غذای کمکی را به موقع و به شیوه صحیح، به کودکان خود بدهند.

نظری گفت: زرده تخم مرغ، گوشت قرمز و قسمت های قرمز گوشت سفید سرشار از آهن است و والدین می توانند از این موادغذایی در تهیه غذاهای کمکی برای فرزندان خود استفاده کنند.

وی یادآور شد: آهن در ساخت گلبول های قرمز و رشد کودکان تاثیر بسزایی ایفا می کند.

admin بازدید : 32 دوشنبه 22 تیر 1394 نظرات (0)

ایسنا: یک متخصص زنان و زایمان با تاکید بر این که زنان در سن‌ زیر 18سال و بالای 40 سال باردار نشوند، گفت: زیرا عوارض بارداری در زنانی که در سن کم و زیر 18سال باردار می‌شوند، بیش‌تر است و حتی تحمل عوارض طبیعی دوران بارداری نیز برای آن‌ها بسیار دشوار خواهد بود.

دکتر عبدالمجید با بیان این مطلب افزود: بارداری در سن بالا نیز توصیه نمی‌شود، زیرا با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف بیش‌تر می‌شود. سقط جنین در سه‌ ماهه نخست بارداری، تولد جنین ناسالم، از بین رفتن جنین درون رحم مادر، احتمال ابتلا به دیابت، افزایش فشار خون و همچنین ناتوانی در تحمل بارداری از جمله عوارض بارداری در سن بالا است.

باور تصریح کرد: فعالیت قلب یک زن 45 ساله با فعالیت قلب زن20ساله بسیار متفاوت است و این امکان وجود دارد که به دنبال بارداری در سن بالا، قلب با مشکل مواجه شود و بیماری‌های قلبی و تنگی نفس در زنان باردار بروز کند. بارداری در سن بالا می‌تواند بر فعالیت کلیه‌ها نیز تاثیر منفی داشته باشد.

این متخصص زنان و زایمان با بیان این ‌که ابتلای نوزاد به بیماری «سندرم‌ داون» از دیگر عوارض بارداری در سنین بالا است، خاطرنشان کرد: از هر 100 نوزاد متولد شده از مادران با سن 40 تا 45 سال، یک نوزاد به سندرم داون مبتلا می‌شود که این میزان در بارداری‌های پس از 45 سال به چهار نوزاد در هر 100 تولد افزایش می‌یابد.

admin بازدید : 31 یکشنبه 21 تیر 1394 نظرات (0)

ایسنا: موسسه پزشکی نمورس در آمریکا در گزارش جدیدی اعلام کرد که تا سن رسیدن به پنج سالگی حدود هشت درصد از دختر بچه‌های خردسال و دو درصد از پسر بچه‌ها به نوعی از عفونت‌ ادراری مبتلا می‌شوند.

این موسسه در گزارش خود چندین فاکتور مهم را برشمرده است که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادراری را در کودکان خردسال افزایش می‌دهند.

این فاکتورها عبارتند از جنسیت کودک به طوری که در دختران خردسال در سن یادگیری استفاده از سرویس بهداشتی خطر ابتلا به این عفونت بیشتر است. پسر بچه‌های ختنه نشده و زیر سن یک سالگی، وجود نارسایی در مجاری ادراری، جریان غیرعادی ادرار از مثانه، عادات نامناسب و غیر بهداشتی در هنگام استفاده از سرویس بهداشتی، استفاده از صابون‌هایی که مجاری ادراری را تحریک می‌کنند و نیز سابقه خانوادگی ابتلا به عفونت مجاری ادراری که هر کدام به نوبه خود خطر بروز این عفونت را تشدید می‌کند.

پزشکان تاکید دارند که به محض مشاهده علائم عفونت‌ و مشکل در ادرار کردن باید هر چه سریع‌تر با مراجعه به متخصص، روند درمان را آغاز کرد.

admin بازدید : 31 یکشنبه 21 تیر 1394 نظرات (0)
سلامت نیوز: رئیس اداره پیشگیری از حوادث وزارت بهداشت توصیه کرد: والدین باید علاوه بر توجه به تغذیه و پوشاک کودک و انجام به موقع واکسیناسیون، در فکر تدارک و مناسب‌سازی محیطی ایمن برای رشد و تکامل کودکان خود باشند. دکتر مشیانه حدادی، ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: والدین علاوه بر آن که الگوهای کودکان خود هستند، باید در ایفای نقش سرپرستی خود مسئولانه‌تر عمل کنند و باید علاوه بر رعایت اصول و قوانین ایمنی به متناسب‌سازی محیط داخل منزل برای کاهش ریسک خطرات کودکان بپردازند.



وی ادامه داد: با آن که کودکان مهمترین گروه هدف در برنامه جامعه ایمن هستند و علیرغم آن که تاکنون در کشور اقداماتی با تمرکز بر موضوع آموزش، تعدیلات محیطی، تشدید قوانین و مقررات انجام شده ولی واقعیت آن است که برای کاهش حوادث کودکان نیازمند رویکرد سلامت محور در تدوین استانداردها، تصویب قوانین، طراحی برنامه‌های آموزشی و صدور پروانه‌های ساخت و ساز و همچنین مشارکت هرچه بیشتر و پررنگ‌تر کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و اقشار مختلف جامعه هستیم.

دکتر حدادی با اشاره به این که بازی و تفریح اقتضای سن کودک است و کودک در بازی با همسالان خود، حس همکاری و رقابت را تجربه می‌کند، افزود: اگر به این نیاز کودک به نحو صحیح پاسخ داده نشود یعنی مکانی در اختیار او قرار نگیرد، کوچه و خیابان را مکان بازی خود انتخاب می‌کند و در معرض خطر انواع آسیب قرار می‌گیرد. به گفته وی یکی از مؤلفه‌های جامعه ایمن برای کودکان، توجه به نیازهای آنها از جمله تعبیه مکان مناسب برای بازی، متناسب با استانداردهای ایمنی است. بنا بر اعلام وبدا رئیس اداره پیشگیری از حوادث وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: رعایت اصول ایمنی از ساخت و تهیه برنامه‌های تلویزیونی گرفته تا شخصیت‌پردازی در کتاب‌های داستانی کودکان باید مدنظر قرار گیرد زیرا آموزش محدود به کلاس درس نیست و نقش رسانه‌های جمعی و نشریات دراین خصوص بسیار مهم است.

تعداد صفحات : 15

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 146
  • کل نظرات : 5
  • افراد آنلاین : 26
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 175
  • آی پی دیروز : 1
  • بازدید امروز : 253
  • باردید دیروز : 2
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 253
  • بازدید ماه : 253
  • بازدید سال : 2,458
  • بازدید کلی : 18,914